پالیسی یک گام به جلو چند گام به عقب

پالیسی یک گام به جلو چند گام به عقب

این تعبیری است که بارها شنیده ایم ودرست ، معلوم نیست که  متن  مخترع  "یک گام به جلو دوگام به عقب" است ویا عبارتهای دیگری شبیهه آن، ازطرف هم این جمله را می گوییم اما نمی دانیم که آنراکه  گفته ومربوط به کدام سیاست مداراست. ولی جمله ای معنی داروآبدید شده ای سیاست درافغانستان است.

پارلمان افغانستان رای گیری داشت وهیئت رئیسه خودرا دیروز وامروز،انتخاب می کنند با انتخاب حاجی ظاهر وسخنان که وی درمورد قانون وفیصله های پارلمان بیان داشت ،امید می رود وی بایک تیم قوی پارلمان افغانستان را درمسیر قانون ومنافع کشور،اداره نماید حد اقل یک  گام به جلو ودوگام به عقب بخاطر مصلحت کشوربردارد عمده ترین مصلحت دخالت پارلمان درنحوه ای گفتگوهای صلح با گروپهای مسلح دهشت افکن است.

حکومت افغانستان با اعلام نمایندگی طالبان درقطر به شدت عصبانی شد.ودرآخر سال 2011 با نشست فوق العاده ، ازارک ریاست جمهوری بیانیه ای صادر شد که بجای قطردوکشوراسلامی دیگر ترکیه وعربستان سعودی نام گرفته شد.حکومت افغانستان اقای خالد احمد ذکریا سفیرافغانستان را ازقطر به کابل فراخواند وهدف ازآنرا مشوره درمورد نمایندگی طالبان درقطر اعلام کرد.درابتداء سال 2012 موضع افغانستان تغییر کرد وموافقت خود را بانمایندگی طالبان درقطر ابرازداشت اما دلیلی برای مخالفت اول و موافقت درثانی ذکرنشد وکسی علت این تغییرموضع را ندانیست.می دانیم هرتغییری معلول است وعلت آن می با ایست شناخته شود.ولی دلیل تغییردرموضع گیری افغانستان معلوم نشد که چه بود.

نکته ای اساسی رهبری مذاکرات صلح است حکومت افغانستان اصراردارد که رهبری صلح با گروه طالبان به عهده ای افغانستان باشد آمریکاییها درظاهراین را پذیرفته است وآقای گروسمن درآخرین اظهارنظر خود به این مساله اذعان کرده که جریان مذاکرات بدست افغانها باشد.طالبان تاکنون هرگزقبول نکرده که حکومت افغانستان درمذاکرات شریک با شد چه رسد به رهبری گفتگوها،طالبان موضع خوبی درمورد حکومت افغانستان نگرفته است ودولت افغانستان را دست نشانده خوانده وگفته است که طرف گفتگوها حکومت آمریکا است.طالبان درمورد شروط نیز گفته است که قانون اساسی افغانستان را قبول ندارد وبه جنگ خود ادامه می دهیم.

اما حکومت افغانستان درمورد مذاکرات با طالبان گام های بلندی را به سمت عقب برداشته است به همین خاطر است که گفته ام یک گام به جلو وچند گام به عقب. افغانستان، با اظهارات مقامات وزارت خارجه بخوبی نشان داد که بسیارعقب نشینی آشکاردرمورد طالبان وآزادی اسرای طالب ازجزیره ای گوانتونامو داشته است.درگزارش ها آمده که معین وزارت خارجه گفته است که زندانیان طالب می تواند به قطر منتقل شوند درگذشته موضع افغانستان انتقال ازیک کشورخارجی به یک کشورخارجی دیگر نبود.مقامات کشور می گفتند: زندانیان به افغانستان منتقل شوند.

حکومت افغانستان ، قطر را پذیرفته است وهمکاری هم می کند که زندانیان به خانواده های شان ملحق شوند. بنابراین می تواند زندانیان طالب: مولوی خیر الله خیرخواه ِ،مولوی نورالدین نوری، وقومندان بیرحم طالبان مولوی محمد فضل، ومولوی وثیق به قطر برگردند. مقام وزارت خارجه گفته است که طالبان رها شده به خا نواده های شان بپیوندند. این نکته ای جدیدی است که به زبان مقامات حکومت افغانستان جاری شده.رسانه ها به نقل ازمقام وزارت خارجه  گفته است که افغانستان همکاری می کند تا زندانیان طالبان  به خا نواده های شان بپیوندند.

دوستی صاحب نظری که این اخباررا شنیده بود به شدت  نگران این قضیه بود که روزی حکومت افغانستان دودسته کابل را تسلیم طالبان نماید .آقای سعیدی تحلیل گرمسایل افغانستان یک ماه پیش گفته بود که شورای عالی صلح به این خاطر تاسیس شده که روزی قدرت را به طالبان تحویل دهد.

ازطرفی هم حکومت افغانستان دربرابرمخالفان سیاسی خود که طرزتفکری را درمورد ساختارمتمرکز وغیرمتمرکزارائه داشته ،قیامتی برپاکرده وماشین تبلیغاتی حکومت که دراین روزهاخیلی زیاد هم شده،چنان بیرحمانه مخالفین سیاسی خود را مورد تعرض قرارداده که گویا همه مصیبت ها درافغانستان، رهبران جبهه ملی افغانستان است.

مسئولین جبهه ملی نظام پارلمانی وترجیحات آنرا بیان کرده وگفته اند که برای رسیدن به حکومت داری خوب سیستم سیاسی ازریاستی به پارلمانی درچارچوب اصول تعریف شده ،تغییر نماید،احزاب نقش وجایگاه سیاسی درنظام حکومتی داشته باشد.انتخابات بارای تناسبی بجای رای واحد غیرقابل انتقال برگزارشود.مذاکره با طالبان مجهول نباشد وازموضع وفاق ملی گفتگوها انجام شود.

 اینها سخنانی بدی نیست.صدها دلیل وجود دارد که نظام پارلمانی غیرمتمرکز بمراتب بهتر ازنظام متمرکزریاستی است. مردم افغانستان با انتخاب رییس جمهور معتقد به ساختار سیاسی ونظام پارلمانی  می تواند ،سازکارهای قانونی تبدیل نظام ریاستی به پارلمانی را ، شناسایی واجرا نماید مهم بارور مندی رییس جمهوری منتخب است.

حرف دیگر گفتگو با طالبان جامع باشد.طرفهای که سالها با طالبان درگیر بوده ، جامعه مدنی وزنان کشور قربانیان اصلی طالبان خواهد بود. طیف های سیاسی واجتماعی می خواهند بدانند که  درآینده افغانستان چه اتفاقاتی، روی می دهد.

مولوی ارسلا رحمانی مقام پیشین درامارت طالبان وعضوبرجسته ای شورای عالی صلح نیز به این مساله اشاره دارد که درمذاکرات تمام طرفهای قومی ورهبران سیاسی کشوردخیل باشد.وی به رسانه ها گفته است درغیراین صورت بحران درافغانستان ختم نمی شود.رحمانی براساس تجربه این حرف را می زند زیرا می داند که طالبان با زوروکبل نمی تواند به افغانستان حکومت نماید.حکومت ممکن است آنقدربه عقب برگردد که شرایط انتقال قدرت به طالبان  را فراهم نماید اما طالبان درافغانستان نمی تواند حکومت نماید.

گروسمن دوباربا رییس جمهورافغانستان درارک ریاست جمهوری ملاقات داشته حاصل گفتگوها معلوم نیست اما اظهارات مقامات وزارتخارجه نشان می دهد که حکومت افغانستان با تمام مسایلی که تاکنون روی آن حرف داشته ،کنارآمده برای سیاست فعلی کابل نمایندگی قطر مشکلی نیست.زندانیان طالب می توانند به قطر برگردد به اضافه ای اینکه مقام وزارتخارجه گفته است افغانستان کمک می کند که طالبان رها شده ازگوانتونامو،به خانواده های شان ملحق شوند.

دراین میان پاکستان، بارازهای پیچیده ای سیاسی درمورد گفتگو با طالبان ودفترقطربرخورد کرده وکسی نمی داند که پاکستان با ایجاد نمایندگی درقطر موافق است ویانه.شجاع پادشاه درآخرماه دسامبر2011 یازده به قطر رفته بود وگمان اغلب این است که پاکستان درجریان گفتگوها قراردارد زیرا هرکسی می داند که بدون موافقه پاکستان صلح درافغانستان برگزارنمی شود.گروسمن به پاکستان نتوانیست برود این هم معضل دیگری است درکناربسته شدن راه های اکمالاتی ناتو ازخاک پاکستان.

شبکه حقانی نیزچالش دیگری است که آیا آمریکاییها باوی مذاکره دارد ویانه گروه حقانی مخوف ترین شبکه ها ی تروریستی است اگر ازگفتگوها کنارزده شود تروردرافغانستان ادامه می یابد.ابهاماتی زیادی وجود دارد تنها مساله ای شفاف موضع گیریهای حکومت افغانستان دربرابرگفتگو با طالبان است.پالیسی یک گام به جلو وچندگام به عقب راحکومت افغانستان به پیش می برد واین سیاست ها باعث اعتراضات گسترده ای مدنی و سیاسی می شود وافغانستان بجای نجات ازبحران بطرف بحران بشتری کشیده می شود.    

مساله خانواده بارعاطفی دارد که آنرا مقام وزارت به پیش کشیده والا هرگز درمذاکرات آمریکا با طالبان موضوع پیوستن به خانواده ها مطرح نشده.دلتنگی مقام وزارت ناشی از مهر وعطوفت عرقی است که دلش برای غربت وجدایی سردسته های طالبان ازخانواده های شان به تنگ آمده وپس ازآزادیُ حکومت افغانستان کمک می کند که آنها به فامیل های شان برگردند مهجوربودن زندان تبدیل به وصال شود این قولی است که حکومت افغانستان ازهم اکنون دراین مورد سپرده است.