دولت دوست ودشمن درکابل

دولت دوست ودشمن درکابل

هند استراتژی ابدی اش درموردافغانستان این است که درکابل دولتی روی کارآید که دوست هند باشد.اما پاکستان استراتژی متضاد باهند را دنبال می کند.پاکستان می خواهد درافغانستان دولتی روی کارباشد که دشمن هندوستان باشد."دولت دوست ودشمن" درواقع دواستراتژی مهندسی شده، ازسوی همسایه های متخاصم افغانستان است.هند درتاریخ مناسبات خود همیشه علاقمندبوده که حکومت کابل، مناسبات دوستانه باهند داشته باشد. روابط بازرگانی بین دوکشوربرقرارباشد.هندوستان نسبت به اموال افغانستان دربازارهای خودش،نظری مثبت داشته است.

درحالیکه هند نسبت به اموال چین ویا هرکشوردیگر،حساسیتی ویژه ای دارد.سفیرچین درطرابلس بمن می گفت: هند همیشه سعی می کند که بازارهایش به روی کالاها وتولیدات چینی مسدود باشد.هند نسبت به افغانستان هیچ حساسیتی ندارد البته که افغانستان خطری برای هند نیست زیرا ما نمی توانیم رقابت با هند داشته باشیم ولی بازارهند باجمعیت بیش ازیک میلیارد،برای افغانستان کافی است.پاکستان مانع دست یابی افغانستان به بازارهای هندی شده است.اخیرا قراردادهای سه جانبه هند،افغانستان وایران مطرح شد.بندرچابهارایران می تواند کاریدور،دریایی بین هند وافغانستان شود این مساله ازنظراقتصاد دانهای افغانستان خیلی مثبت دانسته شد دلیل مساله ظلم وبیرحمی پاکستانیها درمورد صدورکالاهای افغانستان به هندوستان است.نیازمندی افغانستان ازبندرکراچی هیچ وقت برطرف نمی شود اما قرارداد سه جانبه وبازشدن راه های دیگراین نیازمندی را کمی کاهش می دهد.پیمان استراتژیک باهند امضا شد وازنظرکارشناسان افغانستان مورد تایید قرارگرفتند وهمه ازامضای موافقتنامه استراتژیک استقبال کردند.

اما وارد شدن افغانستان دریک پیمان استرتژیک دیگر باپاکستان،نگرانیهای زیادی رادامن زده است.نگرانی ازاین جهت است که میزان علاقمندی هندوستان را پایین می آورد هند نمی تواند درکنارپاکستان درافغانستان کارنماید این دوکشورخیلی باهم دشمنی دارد تاحالا سه جنگ خونین را تجربه کرده اند.هند وپاکستان درواقع بخاطردوسرزمین با هم درحال جنگ است یکی کشمیرودیگری افغانستان داستان کشمیرکه واضح است  اما افغانستان چرا وچطورمحل منازعه هند وپاکستان است.هند همان گونه که اشاره کردم طرف دار یک حکومت دوست درکابل است واین استراتژی خدشه ناپذیرهند است اما پاکستان برخلاف هند طرف ایجاد یک حکومتی است که دشمن هندوستان باشد.پاکستان به این خاطربا هند درمورد افغانستان کشمکش دارد که افغانستان عمق استراتژیک پاکستان شناخته شود امریکه برای هند قبول کردنش دشواراست.طالبان به همین دلیل ازسوی پاکستان به عنوان یک سرمایه پنداشته شده وبه هیچ صورت حاضرنیست این سرمایه را ازدست بدهد.دردهه ای نود وقتیکه طالبان برکابل مسلط شد ونود درصد خاک افغانستان رادرتصرف خود درآورد.آنها اقداماتی را روی دست گرفتند که مایه خرسندی اسلام آباد گردید.

طالبان ابتداء بتهای تاریخی بامیان را منهدم کرد بتهای بامیان یک ثروت ملی وفرهنگی وتاریخی افغانستان بود.این مجسمه ها، درصدراقلام ارزشمند سازمان فرهنگی یونسکواست اما طالبان این سرمایه رابه آتش کشیدامریکه مایه خرسندی استخبارات گردید.بتهای بامیان، مجسمه های بودا درواقع مجسمه خدایان بخش بزرگی ازبودائیان هندوستان می باشد.نابود کردن آن بمعنی نابود کردن اعتقادات مردم هندوستان بود طالبان این اهانت رابه مقدسات بودائیان درسراسردنیا ازجمله هندوستان کردند.دربرمه هزاران مسلمان توسط بودائیان سرخ پوش همین سه ما پیش، قتل عام شدندکشتاروبه آتش کشیدن مسلمانان دربرمه،خیلی تکان دهنده بود اما متاسفانه صدای انسانی که این جنایت را محکوم نماید خیلی ضعیف بود.خانم آنسون سوچی برنده جایزه بوبل که این جنایت وکشتاردرسرزمینش روی داد نیزاعتراضی نداشت.بودائیان دردنیا به لحاظ مدارا وتساهل معروف اند اما چرا دربرمه آنها این بیرحمی را درحق مسلمانان، انجام دادند. دلیل آن خیلی واضح است.مسلمانان طالب  درسال1996 مجسمه های مقدس بودائیان را با بمب ویران کرد این مساله عبورازخط قرمزبود بودائیان وقتیکه این بی حرمتی را ازسوی مسلمانان درحق خدای خود می بینند،دیگرهیچ گونه ترحمی انسانی برای آنها نمی ماند.

برخی گفته اند کشتارمسلمانان دربرمه عکس العمل به آتش کشیدن ومنفجرکردن بتهای متعلق به بودا دربامیان است.طالبان با این رفتارغیرانسانی خود که مجسمه های مقدس به اعتقاد بودائیان را، ویران کردند، درواقع مسئول عواقب نیزآن هستند اهانت به مقدسات اسلام واینکه اسلام دین خشونت وبیرحمی درغرب معرفی شده،نتیجه جنایتهای تبهکاران طالب والقاعده است.آنها هستند که ازاسلام چنین چهره ای را به نمایش گذاشته اند آنها بودند که درسال 1996مجسمه خدایان پیروان بودا را دربامیان به آتش کشیدند وحال بودائیان مسلمانان را این گونه به آتش می سوزانند.طالبان با انفجاربتهای صلصال وشمامه،دربامیان اقدام خطرناکی دیگری نیزداشتند با انفجارمجسمه ها،رهبریک چشم طالبان دستورمی دهد که گاوبه پاس نابودی مجسمه های بودا،ذبح نماید.دریک روزدرسراسرافغاستان بیش ازدوهزارگاورا ذبح کردند.گاودرمذهب هندویان حیوان مقدسی است.طالبان هم مجسمه های بودارا نابود می کنند وهم گاوهارابه پاس منهدم کردن مجسمه های خدایان مردم هند،ذبح می کنند.این ها مسایلی ساده ای نیست بذرکینه ودشمنی بین پیروان ادیان ازهمین جاها سرچشمه می گیرد.دوحادثه همزمان، نابودی مجسمه های مقدس ازنظربودائیان وذبح گاوها درسراسرافغانستان،تاثیرات دردناکی درمناسبات هند وافغانستان گذاشت .هند دیگربا چنین حکومتی درافغانستان آشتی نداشت وپاکستان دقیقا دنبال چنین امارتی بود که جگرهندوستان وهندوهای بودا پرست را آتش بزند.روزهای گاوکشی وتخریب بودا،برای مردم وحکومت هند ماتم ملی بود زیرا به مقدسات آنها توسط یک مشت دیوانه بنام طالبان،اهانت صورت گرفت وهمین روزها برای استخبارات که طالبان را تا این مرحله به اقتداررساند،روزهای سروروشادمانی بود.

پاکستان همین وضعیت را برای ما می خواهد آنها مصمم هستند که درکابل حکومتی ازنوع طالبانی روی کارآید که دشمن هند باشد.پاکستان به هیچ وجه راضی نمی شود که طالبان شکست بخورد ودیدیم که درطی ده سال گذشته با طالبان چه کرد وسنگ تمام برای حمایت ازطالبان گذاشت.افغانستان باید عمق کینه ونفرت بین دوکشوررا درک نماید امضای موافقت نامه استراتژیک با هرمحتوای که باشد اولین پیامدش،دلسردی هند را درپی دارد.هندوستان با این وضع نمی تواند با افغانستان همکاری نماید.پیمانهای استراتژیک بخش بزرگش مربوط می شود به مسایل امنیتی ونظامی دراین صورت چه گونه، دوکشورمتخاصم می توانند با افغانستان دراین عرصه ها کارنمایند.برخی احزاب با دم شان گردومی شکنند ومی گویند که امضای این سند همه موضوعات فی مابین را حل می کند نه این طوری نیست.موافقتهای استراتژیک با کشورهای متخاصم به ضررمنافع ملی  افغانستان است.

زیرا دوصورت متفاوت را به دنبال دارد یکی اینکه پیمانها جنبه عملی بخود نمی گیرد وخنثی می شود ودیگراینکه ممکن است افغانستان،تبدیل به عرصه نبرد استخباراتی کشورهای متخاصم شود. مثال ساده آن آمریکا وچین را می گیریم آمریکا وغرب تعهد کرده که پس ازسال 2014مبلغ چهارمیلیارد ویک صد ملیون دالردراختیارافغانستان بخاطرمسایل امنیتی بگذارند حال با امضای سند استراتژیک امنیتی می تواند زیربارآن نرود وبراحتی ومحترمانه به افغانستان بگویند:شما لطفا یک بخش ازاین مبالغ را ازکشورچین دریافت نمایید زیرا که با هم موافقت نامه استراتژیک دارید.درموردهند وپاکستان همین داستان تکرارمی شود.دوکشورمتخاصم که درمورد افغانستان استراتژی دولت دوست ودشمن را  دنبال می کنند،چه گونه می تواند ازامضای پیمان استراتژیک استفاده کرد.امضای موافقتنامه های راهبردی واستراتژیک با کشورهای متخاصم برای افغانستان خطرناک است.