فرمایشات جوب آیدین ؛ توجیه وتفسیر رایان کراکر

فرمایشات جوب آیدین ؛ توجیه وتفسیر رایان کراکر

جوب آیدین معاون رییس جمهور آمریکا گفته است که طالبان دشمن ما نیست سخن وی را بعنوان یکی از برجسته ترین  سیاست مداران آمریکا وعضو مهم گروه تینگ تانگ باید جدی گرفت. بنظر می رسد یک چرخش بسیارمهمی درسیاست آمریکا درحال وقوع است.آمریکاییها درآستانه خروج ازافغانستان تصمیم دارندکاریرا انجام دهند که انگلیس آنرا می خواهد انگلیس اصولا با طالبان مشکلی ندارد خانم بی نظیربوتو اعتراف کرده بود که درتاسیس طالبان درسال 1994 انگلیستان با پاکستان کمک کرده بود ومشترکا پروژه طالبان ساخته شد.

 من هرگزازیاد نمی برم دراولین گفتگوی که با یک کمشنر ملل متحد درسال 1994 داشتم  وی بصورت بسیارجدی ازطالبان صحبت کرد وگفت که شما این پروژه را دست کم نگیرید درآن موقع چند روزی نگذشته  نبود که طالبان  دراسپین بولدک اعلام وجود کرده بود.کمشنر سازمان ملل می دانیست که طالبان یک جریان مهندسی شده ازطرف غرب بخصوص انگلیس وسازمان استخبارات پاکستان است.

آمریکا براساس جدول پنتاگون وتایید رییس جمهوراوباما اولین قطعات نظامی ده هزارنفری شان را ازافغانستان خارج می کند وتاپایان امسال  که چند روزی بیش نمانده است  ده هزارنیروی آمریکایی ازافغانستان بیرون می شوند وتا سپتامبر سال 2012 مطابق جدول، سی سه هزار سربازآمریکا ازافغانستان خارج می شوند درکنارآن نیروهای فرانسوی از مناطق سروبی ،کاپیسا بیرون و سربازان انگلیسی والمانی هلمند وشمال را ترک می کنند.درچنین شرایطی آقای جوب آیدین اعلام می دارد که طالبان دشمن ما نیست مفهوم این سخن این است که آنها می توانند به افغانستان برگردند ما بدلیل اینکه دشمن نیست کاری با آنها نداریم وبدین صورت زمینه های بازگشت طالبان با خروج نیروهای آمریکایی مساعد می شود. اینکه گفته شده طالبان دشمن نیست یعنی دوستان بجای سربازان آمریکا وارد می شوند.

انگلیس سخنش همین است که طالبان یک جریان افغانی است ومی تواند برای خود هرنوع حکومتی را درافغانستان داشته باشد طالبان مربوط به گذشته است وبه قرن سیزدهم تعلق دارد موضوعی که وزیر دفاع انگلیستان دربهار سال 2011 درمورد طالبان اشاره داشت.انعطاف پذیری عریان درسخنان مقامات غرب درمورد طالبان دیده می شوند انگلیسیها همیشه باطالبان رابطه داشته وبه همین دلیل مایکل سمپل کارشناس زبده انگلیس درمورد افغانستان ،درسال 2009 اخراج شد حکومت افغانستان وی را ازهلمند فقط به دلیل ارتباطات وی با طالبان بیرون  کرد.

درسال 2009 به شدت شایع شد که طالبان باهلیکوپترها به شمال افغانستان منتقل می شوند امریکه باورکردنش درآن زمان مشکل ولی درحال حاضر بدیهی است زیرا که انگلیسیها همان زمان طالبا را دشمن نمی دانیست وآمریکا تازه اظهارداشته که طالبان دشمن آمریکا نیست.

مذاکرات طالبان باغرب به مراحل حساسی رسیده است واین گفتگوها تاآن حد جلورفته  که قرار است برای آنها نمایندگی درقطر ایجاد شود این مذاکرات ده ما است که بین آمریکاییها وطالبان جریا ن دارد ومذاکرات ازماه های مارچ واپریل آغازشد وتاکنون ادامه داشته .درمذاکرات توافق شده است که زندانیان طالبان ازگوانتا نما به قطر منتقل شود وبرای مدتی زیر نظرباشند تا جریان گفتگو ها بجای مهم وحساسی برسد.چهارنفرزندانی مورد نظرطالبان که ازآنها نام گرفته نشده قراربود که به دوحه آورده شوند.دفترنمایندگی طالبان نیز دراین شهر گشوده شود که این مساله با مخالفت دولت افغانستان روبرو شده وگفته می شود، آمریکا ییها گفتگوهای شان راعجالتا متوقف کرده تاهماهنگی بشتری بین افغانستان وآمریکا دراین خصوص بوجود آید.

 سیاست پاکستان درمورد مذاکره تا سرحد انتقال اسرای طالب اززندان گوانتونما به قطر وایجاد نمایندگی برای آنها،روشن نیست که آنها موافق قضیه است ویانه اینکه مذاکرات بدون شورمشوره پاکستان انجام شده .افغانستان معترض است که درجریان گفتگو ها نبوده وبا آن مخالفت کرده وبجای قطر، عربستان وترکیه را پیشنهاد کرده است.ازآنجائیکه طالبان وابستگی شدید به پاکستان دارد وتمام خانواده های شان درخاک پاکستان زندگی می کنند واستخبارات پاکستان سلطه انکارناپذیری برآنها دارد، بعید به نظر می رسد که بدون موافقه پاکستان مساله بجای برسد واین دیوانه گی است که با طالبان مذاکره شود درحالیکه پاکستان ازآن مطلع نباشد.

اظهارات مکرر مقامات غرب وآمریکا که پاکستان جزء ازراه حل افغانستان است وبدون پاکستان جریان صلح بجای نمی رسد.مقامات آمریکا بارها ازپاکستان خواسته اند که درمبارزه با دهشت افکنان ، همکاری نماید. پاکستان محل امن برای طالبان نباشد پاکستان باتروریستها مبارزه جدی نماید.این همه اصرار به اهمیت نقش پاکستان نشان می دهد که آمریکا وغرب، پاکستان را درجریان دقیق مذاکرات قرارداده واینکه اسلام آباد ساکت است، دلیل آن مسایل دیگری است که فعلا دامن گیر پاکستان وغرب شده است.وبدون شک بزود ترین فرصت  سیاست پاکستان دراین مورد معلوم خواهد شد.

ازاین گونه مسایل که بگذریم اظهارات جوب آیدین نگرانیهای عمیقی را درمحافل روشنفکری وجامعه مدنی، جامعه زنان واقلیتهای قومی برانگیخته است. زیرا مذاکره باطالبان براساس اصول وشروط ،مطرح شده بود خانم کیلنتون بارها گفته بود که طالبان با این شرایط می تواند وارد مذاکرات صلح شود:

قانون اساسی افغانستان را قبول نماید، رابطه را با القاعده قطع نماید،اسلحه را بزمین بگذارد،به ارزشهای مدنی احترام بگذارد، حقوق زنان ،وحقوق اقلیتهای قومی را ،رعایت کند احترام به آزادی ودموکراسی داشته باشد.اما آقای جوب آیدین با صراحت می گوید که طالبان دشمن ما نیست.آقای رایان کراکر سفیرآمریکا درکابل با درک این نگرانیها گفته است که منظور جوب آیدین آن دسته ازطالبانی است که شروط واصول مطرح شده را قبول داشته باشد.البته توجیه وتفسیر رایان کراکردرحد یک توجیه مورد قبول است.اما نگرانیهای عمیق اجتماعی را نمی تواند برطرف نماید. حقیقت مساله این است که نگرانی درجامعه افغانی با سخنان جوب آیدین بوجود آمده توجیه وتفسیر کراکر قسم ابوالفضل دربرابر دم خروس است.مردم نمی داند که کدام یکی را قبول نماید.

عقب نشنیهای پی درپی آمریکا نشان مید هد که این کشورمستاصل شده وبیک نحوی می خواهد خودرا ازاین ماجرا برهاند امریکه روسها در سالهای 1980 تا 1989 با آن روبرو شد وسرانجام ازروی استیصال افغانستان را ترک کرد.آمریکا درجنگ ویتنام نیز درمانده ودر اوایل دهه هفتاد ازویتنام خارج شد. سخنان معاون رییس جمهور آمریکا پس ازده سال جنگ درافغانستان شباهت بسیارزیادی باسخنان میخایل گورباچف دارد که گفته بود افغانستان برای شان تبدیل به زخم چرکین شده است. روسها اگرشکست خورد دلیلش این بود که دربرابر یک ملت قرار گرفته بود. آمریکا ییها وچهل نه کشورناتوشکست شان را دربرابریک گروه تروریست ضد ملی وتبهکار اعلام می نمایند واین افتضاح بزرگی است.فرمایشات جوب آیدین را نمی تواند توجیه وتفسیر دیگری جزقبول درمانده گی وشکست دربرابردهشت افکنان دانیست.

برنده میدان ده سال نبرد افغانستان، غرب وحکومت افغانستان نیست آنها بازی را باخته اند ومیدان را به حریف رها کرده واین شکست هیچ توجیهی ندارد وباخواندن اینکه طالبان دشمن ما نیست ماهیت قضیه تغییر نمی کند این اعتراف مفتضحانه است که غرب وآمریکا دربرابر دشمنان مردم افغانستان می کنند. برنده میدان گروهای تبهکار وحامیان خارجی آن هستند.البته که مردم افغانستان ،نیروهای آگاه جامعه ،احزاب وتشکلهای سیاسی ،جامعه مدنی،قشرزنان باهمت ،ازاصول وارزشهای خود نمی گذرند، به آسانی تسلیم نمی شوند وهرگزنخواهند گفت که تبهکاران دوست ماست.