شروط ودیدگاه تازه ای افغانستان درامضاء سند استراتژیک با آمریکا
شروط ودیدگاه تازه ای افغانستان درامضاء سند استراتژیک با آمریکا
دلایلی زیادی وجود دارد که رییس جمهور افغانستان ازهمکاری باغرب بخصوص آمریکا خسته شده وبرای نشان دادن خشم وناراحتی خود اقداماتی را روی دست می گیرد که بیک نحوی چوپ لای چرخ آمریکاییها گذاشته وآنها را از کاریکه می خواهند انجام دهند، پیشمان نماید وفشار ازطرف رییس جمهور درحدی وارد می شود که آمریکاییها ناگزیر خواسته های وی را تاکنون قبول کرده اند.
درسالهای 2009 وبعد ازآن مخالفت رییس جمهور افغانستان علیه بمبارانهای ناتوبرمواضع شورشیان درحدی بالاگرفت که سرانجام ناتورا وادارساخت که دیگردست ازبمباران کشیده وهیچ نقطه ای ازافغانستان را بخاطر دشمن، مورد حمله قرارندهد البته این مساله بسود تروریستها تمام شد آنها باخیال راحت وبدون ترس ازبمباران های ویران گر ناتو توانسته ، تحرکات درسراسر افغانستان داشته باشند و حملات هوایی فوق العاده رعب آور وترسناک برای آنها بود
هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا تاقبل از26 نوامبر 2011 که مناسبات پاکستان وآمریکا تاحدودی حسنه وخوب بود ،تمامی تحرکات وفعالیتهای القاعده وشبکه های دهشت افکن را درخاک پاکستان متوقف ساخت اما ازلحظه ای که بمبارانها قطع شد شورشیان ازمخفیگاه های خود بیرون شدند واکنون باخیال راحت اجتماعات مهمی را سازماندهی می کنند وهزاران نفر ازهواداران خود را گردهم می آورند. درماه دسامبر 2011 در دره اسماعیل خیل، بزرگترین اجتماع جنگجویان طالبان افغانی وپاکستانی دایر شد ویکی ازرهبران عمده ای القاعده ابویحیی اللیبی در گردهمایی، دره ای اسماعیل خیل، سخنرانی کرد وازطالبان پاکستانی خواست که درمارچ سال 2012 آماده ای نبرد درکناربرادران افغانی خود باشند.
با قطع شدن حملات هوایی ومخالفت شدید پاکستان وبستن پایگاه هوایی شمسی ، فعالیتهای جنگجویان درهردوطرف مرز به شدت افزایش یافته وخطرات بسیارزیادی را درجنگ بالابرده است .درحالیکه تروریستها هرگز قادر نبود پیش ازآن حتی تجمعات پنج نفری داشته باشند زیرا براحتی شکار می شدند اما آقای سید یوسف رضا گیلانی صدراعظم پاکستان واشفاق پرویز کیانی رییس ستاد مشترک اردوی پاکستان بابستن پایگاه شمسی ومنع پروازهای هواپیماهای بی سرنشین، این خدمت را برای شورشیان انجام داد.
قطع بمباران درافغانستان نیز میزان فعالیت طالبان را چندین برابر ساخت. رییس جمهور افغانستان اکنون به نیروهای بین المللی فشار وارد می کند که عملیات شبانه را نیز قطع نماید استدلال رییس جمهور کشورما این است که عملیات شبانه باعث تلفات افراد ملکی وبیگناه شده ودیگر اجازه نمی دهد که ناتو درافغانستان عملیات شبانه داشته باشد.منع عملیات شبانه درواقع شرط رییس جمهور افغانستان درامضاء پیمان راهبردی با ایالات متحده آمریکا است .
استدلال ناتو با نظر رییس جمهور درتضاد است آنها استدلال شان این است که عملیات شبانه هشتاد درصد بدون درگیری بوده وهدف مورد نظربه دقت، شکارشده عملیات شبانه نقش بسیارمهمی درجنگ باتروریستها داشته وآنها را فلج کرده است.ولی استدلال ناتو مورد قبول رییس جمهورافغانستان نیست وایشان هرگزمتقاعد نشده که ازموضع خود عقب نشینی نماید وهم چنان مصر است که عملیات شبانه درجنگ با تروریستها قطع شود.درکناراین شرط ، امروز برخی رسانه ها اعلام داشت که رییس جمهور افغانستان درامضاء پیمان راهبردی با آمریکا، شرطی دیگری را نیز گذاشته است شرط تازه ازآنجا پیداشد که درپنجم ماه جاری هیئت بررسی ریاست جمهوری اززندانهای بگرام ،اعلام داشت که زندانیان بگرام ازطرف آمریکاییها ، مورد شکنجه قرارگرفته ودرحق شان بد رفتاری وبه زندانیان توهین شده اند.
گزارش آقای گل رحمان قاضی که آمریکا ییها را متهم به بد رفتاری نموده وآنها را محکوم کرده وبدنبال این گزارش ، رییس جمهور افغانستان اظهارداشته که درظرف یک ماه باید مدیریت زندان بگرام به افغانها سپرده شود واین شرط امضاء پیمان استراتژیک با آمریکا است یعنی اگر این کارانجام نشود ، دیگر پیمان استراتژیک با آمریکا بسته نمی شود این شرط تازه درکنار شرط پیشین که منع عملیات شبانه بود ، قرارگرفته است.این شروط پی هم نشان میدهد که اصولا رییس جمهورنمی خواهد با آمریکا، پیمان استراتژیک امضاء نماید .چنانچه شروط عراقیها سبب گردید که آمریکا هیچ سندی را با عراقیها امضاء وهیچ پیمانی را منعقد نساخت وتمام نیروهای شان را ازخاک عراق خارج وبه کشور کویت منتقل کرد.درافغانستان رییس جمهورمی خواهد ازتجربه عراق کاربگیرد ونمی خواهد با آمریکا پیمان استراتژیک داشته باشد.
برخی گفته است که عکس العمل رییس جمهورافغانستان بخاطر مذاکرات پشت پرده ای آمریکاییها با طالبان وایجاد دفترنمایندگی درقطراست .افغانستان درحاشیه قرارگرفته واین اهانت به این کشور است وآمریکا دراین مساله مقصر است.البته بدون شک افغانستان ازمتن مذاکرات بیرون رانده شده ودرحاشیه قرارگرفته .آمریکا ییها وآلمانها وهمنیطورکشورقطر، چه اندازه درحاشیه قراردادن افغانستان نقش داشته ،روشن نیست اما مساله ای که روشن است این است که طالبان پیش شرط گفتگوهای شان با آمریکا این بوده که طرف مذاکرات فقط دولت آمریکا است وبا دولت افغانستان گفتگو ندارد واورابرسمیت نمی شناسد طالبان دراعلامیه خود اهانت های زیادی به حکومت افغانستان کرده ودولت افغانستان را مزدوروبی صلاحیت خوانده است.
ولی رییس جمهور بشتر ازآمریکاییها وکشورقطر ناراحت است و گفته شده که شروط تازه بدلیل همان ناراحتیها می باشد.مساله ایجاد نمایندگی درقطر موضوع جدید است اما ازقبل نیز رییس جمهور افغانستان رفتار وسیاستش درموردغرب وآمریکا چندان مناسب نبود ایشان به یک مناسبتی درسال 2010 درحد تند موضع گرفت که واخطار داد که می خواهد با طالبان هماهنگ شود وقیام ملی را علیه غرب براه بیاندازد.دریک گفتگوی با تلویزیون جیوپاکستان درپاییز سال 2011 گفت که اگر خدایی نخواسته جنگی بین آمریکا وپاکستان روی دهد افغانستان درکناربرادران پاکستانی خود قرار می گیرد.
بازهم در2011 رییس جمهورافغانستان با تعبیرات که افغانستان خانه شیران است وکسی نمی تواند بخانه شیروارد شود شیرخشم گین می شود.خارجیها دراطراف جنگ باشند وازخانه شیرمراقبت نمایند اما وارد خانه شیرنباید شوند.سخنرانی رییس جمهوردرمجمع لوی جرگه همراه با تفاسیر زیادی روبرو شد برخی تحلیل گران غربی سخت به حکومتهای خود حمله کردند که به رییس جمهورگستاخ افغانستان کمک می کنند درحالیکه او با سخنرانیهای خود افغانستان را سرزمین شیران وخودرادربرابرغرب شیرقلم داد کرده ومانباید به مردم وحکومتی که مارا توهین کرده ،کمک نماییم آنها گفتند وتحلیل کردند که نیروهای ما فورا ازافغانستان بیرون شوند .
درداخل کشورنیز صحبتهای رییس جمهور همراه با توجیهات مثبت ومنفی روبروشد برخی گفتند که رییس جمهور، افغانستان را جنگل گفته جنگل سرزمین حیوانات است واین توهین بمردم افغانستان می باشد.
رییس جمهور افغانستان باتمام مسایل این نکته را می خواهد به مردم روشن نماید که رابطه ای خوبی باغرب ندارد.وبشترین تمایلات وی را گرایشهای منطقه ای وسیاست منطقه ای ،شکل می دهد موازنه مثبت در سیاست خارجی افغانستان تبدیل به موازنه منفی به سود گرایشهای منطقه ای شده که ازاین نقطه نظر تفاوتی بین پاکستان وافغانستان نیست .پاکستان الترناتیف چینایی بجای آمریکایی را برگزیده وافغانستان را نیزتشویق کرده که به سمت منطقه بشتر ،روی آورد. درتابستان 2011 سفربلند پایه ترین مقامات پاکستانی درکابل ،به شدت به این شایعات دامن زد که رضاگیلانی صدراعظم پاکستان واشفاق پرویز کیانی رییس ستاد مشترک اردوی پاکستان وآقای شجاع پادشاه رییس استخبارات پاکستان ازافغانستان خواسته که بجای غرب وآمریکا، به گروه شانگهای وچین فکرنماید غرب داستان خاتمه یافته برای افغانستان وپاکستان است.
ازجانب دیگر رییس جمهورکرزی باتمام بدیهای که ازطرف طالبان می بیند بازهم هرگزلحن رییس جمهور درمورد طالبان تغییر نمی کند همین چند روز پیش با مجله نیوزویک ، طالبان را شهروندان عزیزافغانستان خوانده وقبلا بارها گفته بود که طالبان برادران ناراضی است.برخی آگاهان براین باورند که رییس جمهور می خواهد زندان بگرام را ازآمریکا ییها بگیرد وسه هزارزندانی که درآنجا مستقرهستند آنها را ازدست آمریکاییها خارج نمایند وخود درمورد آنها تصمیم بگیرد عبد القادر عدالتخواه عضو هیئت بررسی گفته است که اگرزندانیان بگرام به نیروهای افغان تحویل داده شوند باحتمال زیاد اکثر آنها آ زاد می شوند.درحالیکه آمریکاییها به هیئت بررسی گفته اند که اکثرزندانیان ازمیدان جنگ گرفته شده وآدم های خطرناکی هستند. حال براساس گفته های عدالتخواه همین آدم های خطرناک اززندان رها خواهند شد.
افغانستان این کار را می کند زیرا تصمیمات ودیدگاه های متفاوت باغرب دارد. زندانیان دربازداشتگاه بگرام ازنظرآمریکا ، آدم های خطرناکی هستند وازمیدانهای جنگ ، عملیات شبانه وبدلایل استخباراتی واطلاعات که برای ناتو ثابت شده که وابسته به شبکه های حقانی ،شورای کویته، وشبکه القاعده هستند، آنها گرفتارشده اند گزارش هیئت واظهارات آمریکا نشان می دهند که درزندان بگرام تعداد زیادی اتباع خارجی دربازداشت هستند اتباع خارجی قطعا مرتبط است به گروهای تبهکار القاعده. اما افغانستان این برداشت را ندارند وبراساس حدس اقای عبد القادرعدالتخواه درصورت که مدیریت زندان بگرام بدست مقامات افغان قراربگیرد اغلب آنها اززندان آزاد می شوند.
اگراین حرف واقعیت پیدا کند شروط وزمان به نفع طالبان تمام می شود وبشترین سود را آنها می برند زندانیان میدانهای جنگ، همرزمان شان هستند ومایه خرسندی زیادی برای شان است که همکاران وحتی رهبران شان از بگرام واز زندان گوانتونامو،آزاد شوند.شروط تازه ای رییس جمهور نیز بیک نحوی به سود طالبان تمام می شود ودرخارج ازافغانستان کشورهای همسایه ازعدم چنین پیمانی بین آمریکا وافغانستان، بسیارخرسند خواهند شد.اگراوضاع بدین منوال باشد بدون شک تجربه عراق درمورد افغانستان تکرارمی شود خارجیها ازاین کشورخارج می شوند وبااین شروط هیچ سندی بین افغانستان وآمریکا بامضاء نمی رسد.سود وزیان چنین پیشامدی چه خواهد بود در این مساله تاریخ ونسلهای آینده قضاوت خواهند کرد.
