مخالفان نشست برلین چه استدلالی دارند؟

 مخالفان نشست برلین  چه استدلالی دارند؟

استدلال مخالفان و ناسیونالیست های قبیله گرا، درکابل این بوده که رهبران مهم سیاسی درالمان مرتکب خیانت شده اند چهاررهبرعمده سیاسی آقای احمد ضیا ء مسعود ، حاجی محمد محقق، جنرال عبد الرشید دوستم ،وامر الله صالح درهفتم ماه جنوری وارد المان شدند ودریک کنفرانس، پیرامون مسایل افغانستان شرکت کردند.ودرپایان نشست قطع نامه ای هفت ماده ای را صادرکردند که عمده ترین، دیدگاها و مطالبات سیاسی آنها را نشان می  دهند. دراین قطع نامه تاکید بر نظام پارلمانی بجای نظام ریاستی شده وباسیستم متمرکزفعلی مخالفت وبجای آن به سیستم غیرمتمرکز واختیارات ولایتها وانتخابی بودن والیها اشاره شده رهبران سیاسی درنشست آلمان گفتند که احزاب باید درساختارسیاسی نقش داشته با شند وانتخابات بارای تناسبی بجای رای غیرقابل انتقال بر گزارشود.

درپایان نامه ای اجلاس گفته شده که مذاکرات باطالبان، باید صورت ملی داشته باشد نه انحصاری طالبان ودولت ،یک بخش ازواقعیت افغانستان است ونه تما واقعیت آنها درقطع نامه آورده که درگفتگو با طالبان باید تمام جهت های موثر شریک باشند ودولت نمی تواند به تنهایی جریان مذاکرات را پیش ببرد. اینها عمده ترین محورهای قطع نامه ای هفت ماده ای است.این قطع نامه را چهاررهبر سیاسی وچهارکنگرس من آمریکایی امضاء کرده اند.

مخالفان نشست رهبران درالمان که عمدتا ناسیونالیستهای طرف دار ،دولت هستند به شدت به این کنفرانس حمله کرده وآنرا مداخله درامورافغانستان ازسویی آمریکاییها دانسته ورهبران که این سند را امضا کرده  اند موردسرزنش قرارداده که چرابا آمریکاییها یک چنین سندی را بامضا رسانده اند .بحثی اساسی دراین است که امضا اعلامیه ای مشترک ازنظر تند روهای حکومت افغانستان حمل برخیانت شده درحالیکه درکنفرانس بن اول سندی امضا شد که پایه واساس یک نظام سیاسی را درافغانستان پی ریزی کرد ما درکنفرانس بن 2001 قطع نامه ای را بامضا رساندیم که یک نظام سیاسی را باتمام ساختارهایش تاسیس کرد وسند بن را همه طرفهای افغانی وخارجی امضا کردند.

امروزناسیونالیستهای نظام کنفرانس المان را خیانت می دانند اگر این گونه تحلیل نماییم باید بگوییم که نظام رییس جمهور کرزی محصول یک خیانت ملی است زیرا این نظام با دوره ها ومراحل موقت ،انتقالی، ومنتخب خود براساس اسنادی ساخته شده وتولید شد که آن اسناد را خارجیها وافغانیها بامضا رساندند.ناسیونالیستهای نظام می تواند بگویند که حکومت رییس جمهور کرزی براساس خیانت ملی ساخته شده زیرا که سند آنرا خارجیها نیز تایید کردند.مادر بن اول مشترکا با جامعه جهانی قطع نامه ای را تنظیم کردیم که براسا س آن رییس جمهورکرزی را، رییس نظام جدید انتخاب کردیم وحکومت آقای کرزی درتمام مراحل سه گانه ای خود دوره موقت ، دوره ای انتقالی، ودوره منتخب تما ما براساس قطع نامه بن مهندسی وطراحی شده بود واین نظام  محصول وتولید شده یک پروسه ای مشترک خارجی وداخلی بود.

این خیلی استدلا متناقض است که امروزهواداران دولت، رهبران شناخته شده ومعتبرکشور شان را خاین بدانند ودلیل آن این باشد که درپایی سند مشترک، خواسته های سیاسی آنان را چهارتن از رهبران کنگره آمریکا نیز تایید کرده اند.تناقض کاردراین است که حکومت افغانستان وتاسیس آن دربن اول با موافقت همه ای طرفهای افغانی وبین المللی براساس یک سند مشترک بوجود آمد وبرپایه حرفی که امروز طرف داران نظام، عنوان می کند حکومت شان تولید ومحصول خیانت طرف های شرکت کننده دربن اول است ودر راس این نظام، رییس جمهور کرزی نشسته است .

نکته دیگری قابل ملاحظه این است که رهبران سیاسی کشور درواقع خط مشی اصلی خودرا اعلام کرده اند آنها دراین متن بوضوح گفته اند که مبارزات شان مدنی ودرچهارچوب قوانین هستند آنها تاکید برمسالمت آمیزبودن مبارزه دارند ومطالبات سیاسی خود را درعرصه های مختلف، ساختارنظام پارلمانی ، غیرمتمرکز، انتخاب والی ها، نقش احزاب سیاسی درنظام ،انتخابات بارای تناسبی، مذاکرات ملی وهمه جانبه ، نظارت یک مرجع معتبربین المللی ازمذاکرات ، دراجلاس برلین مطرح کردند نگاهی به سند مشترک وقطع نامه ای کنفرانس نشان می دهد که رهبران سیاسی کشور اعتقاد به مبارزات مدنی دارند.وطرح مطالبات سیاسی درچهارچوب قوانین امرمنطقی است. نگرانی درمبارزات سیاسی مسالمت آمیز نیست .نگرانی مردم افغانستان این است که مبادا دشمنان مردم افغانستان روزی برگردند وبا خشونت وبیرحمی حکومت نماید . حکومت افغانستان بخوبی شرایط آشتی ودوستی را با مخالفان فراهم کرده وبرای کشاندن مخالفان، شورای عالی صلح بوجود آورده است.

مخالفین مسلح عمده ترین نگرانی مردم افغانستان می باشد زیرا آنها باروش القاعده به مردم برخورد خواهند کرد طالبان جریانی است که متاثر ازایدلوژی القاعده است آنها باخشونت مبارزه می کند وقدرت را بدست گرفتند وبا بیرحمی نیز حکومت کردند دموکراسی برای طالبان بی معنی است آنها باروشهای خاصی خود وارد افغانستان می شوند وامارت اسلامی خودرا می خواهند باجرای بگذارند وهرکس که باآن مخالفت نماید اورا ازدم تیغ می گذراند.ملاضعیف با صراحت اعلام داشت که خشونت برای طالبان درآن زمان ضروری بود. ودراین زمان نیزآنها ازخشونت کارگرفته اند درجریان ده سال حکومت رییس جمهوکرزی ، طالبان هیچ گاهی نتوانیست نشان دهد که به مبارزات سیاسی معتقد است طالبان هرروز کشتار وانتحار را راه انداختند وبه هیچ کسی رحم نکردند.

نگرانی دراین است که روزی حکومت افغانستان با طالبان کناربیایند وهمه دست آوردها، پایمال شود.رهبران سیاسی شناخته شده افغانستان تاکید دارند که جریان مذاکره ازحالت انحصار، بین دولت وطالبان خارج شود وتبدیل به یک گفتمان ملی گردد ورییس جمهوراگربخواهد می تواند این کار را نماید.مطالبات جامعه زنان کشور وجامعه مدنی افغانستان نیز همین است که درمذاکرات باید آنها شریک باشند دلیل مساله نگرانی ازسرنوشت آینده شان است زیرا دولت متاسفانه نسبت به طالبان بسیارنظر مساعد دارند طالبان با تما م اهانت های که دراخرین اظهارنظرشان داشته بازهم رییس جمهورافغانستان آنان را هم وطنان عزیز خوانده است رییس جمهورافغانستان گفته است که طالبان برادران ناراضی ماست.حکومت افغانستان نتوانسته ثابت نماید که بین مخالفین مسلح ومخالفین سیاسی خود تفکیک قایل است ، تفاوت دریک نظام دموکراتیک مردم سالار وباظرفیت سیاسی ،احزاب مخالف آن نظام می باشند وآنان درنزد حکومت مردم سالار، دارای حرمت است زیرا آنها مایه افتخاریک نظام مردم سالار شمرده می شوند آنها با انتقادات خود عامل اصلاح نظام هستند وبرای حکومت ضد استبداد، احزاب سیاسی ارزش فراوان دارد.درافغانستان رییس جمهورما بجای اینکه احزاب سیاسی را مورد احترام قراردهد وازنظرات آنها استفاده نماید،به مخالفین وتروریستها بسیار ارج گذاشته وآنان را برادران خود دانسته است.احزاب سیاسی هم ازحکومت سلب اعتماد کرده ونسبت به مسایل مربوط به دولت ، بی باورشده اند

دلیل مساله واضح است زیرا درحکومت رییس جمهورکرزی کسی به آنها وقعی نمی گذارند وهیچ پیمانی بین دولت واحزاب سیاسی حرمت ندارد ودولت پس ازانتخابا ثابت کرد که پیمانها وتعهداتش با احزاب به یک توتی ارزش ندارد.احزاب سیاسی ازدکتاتوری نظام به شدت هراس ناک است زیرا درحکومت رییس جمهورکرزی همه اموردرقبضه ای یک فرد است وبه همین اساس است تاکید به نظام پارلمانی دارد وخودکامگی را ناشی ازنظام ریاستی می دانند.آنها راه نجات ازدکتاتوری را ،ساختار نظام پارلمانی دانسته اند واین نظرات را هم با مردم افغانستان وهم با جامعه بین المللی درمیان گذاشته اند.رهبران سیاسی واپوزیسیون دولت گفته اند که احزاب باید نقش عمده را درساختار ومشارکت سیاسی داشته باشند. قاعده دموکراسی درواقع احزاب سیاسی یک کشور است. رهبران سیاسی درالمان به قدرت غیر متمرکز اشاره کرده اند وآنرا ازطریق انتخاب والی ها، قدرت شوراها وصلاحیت برای شان   میسوردانسته اند.

هیچ یک ازاموریکه برشمردیم خیانت نیست .این موضوعات سیاسی ،مطالباتی است که ازسوی گروهی ازرهبران سیاسی درکنفرانس المان عنوان شده اند.ناسیونالیستهای افراطی دولت  نباید استدلانمایند که بیان مواضع درآلمان درکنفرانس بین المللی خیانت است زیرا درآن صورت، اساسی ترین سئوال متوجه دولت افغانستان می شود که با مشارکت وهمکاری جامعه جهانی قدرت را درکابل گرفته است حکومت با فیصله بن اول روی کارآمد وبا کمک جامعه جهانی به کارخود ادامه می دهد.امروزدولت افغانستان به تمام معنی وابسته به غرب وآمریکا است وباکمک آنها تغذیه می شوند وبا اسلحه وپول آنها کارمی کند ارتش افغانستان معاش آن،اسلحه وتجهیزات ،آموزش وهمه سازبرکهایش وابسته به غرب وآمریکا است.ناسیونالیستها چگونه این مسایل را نادیده گرفته وبه نشست رهبران سیاسی ودید گاهای شان حمله ورمی شوند.اتفاقات که درالمان روی داده چیزی درحد بیان مواضع سیاسی رهبران شناخته شده ای افغانستان است ومساله ای دیگر واین دید گاها ازسوی مقامات آمریکایی واروپایی مورد تایید قرارگرفته اند.