گفتگو های صلح افغانستان هزینه ای انتخابات اوباما
گفتگو های صلح افغانستان هزینه ای انتخابات اوباما
انتخابات درهرجای هزینه های لازم دارد کاندیداها باید به یک نحوی هزینه های آن را تهییه نمایند.آقای اوباما در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری با رقیب ظاهرا جذاب وسرسختی مثل آقا ی میت رومنی ازجمهوری خواهان روبرو است رومنی درمبارزات انتخاباتی خود تاکنون نشان داده که چهره جذاب وفعالی است ومی تواند درد سرهای بزرگی را برای اوباما رییس جمهور سیاه پوست آمریکا بوجود آورد وحتی وی را شکست دهد.
رییس جمهورآمریکا هزینه ای سیاسی انتخابات خود را ازافغانستان می خواهد، تهیه نماید ازجای شروع کرده که مردم آمریکا نسبت به آن مسایل اهمیت زیادی قایل است .مردم آمریکا ازجنگ افغانستان خسته اند وهزینه های ملیاردی جنگ وتلفات جانی آن ،نفرت زیادی درجامعه آمریکا ازجنگ افغانستان ایجاد کرده است .آقای اوباما باخروج سربازانش که ازآمریکا واعلام اینکه جنگ افغانستان برای آمریکا خاتمه یافته است وی این صحبت را درپنتاگن بمناسبت تغییر دراستراتژی نظامی آمریکا که تمرکز برآسیا ،تخلیه ای اروپا، واستفاده ازتکنولوژی درجنگ باشد ،اظهارداشت وگفت که جنگ درافغانستان خاتمه یافته است.
مورد دیگری هزینه های انتخاباتی اوبا ما، گفتگوهای صلح با طالبان است واین مساله بسیارشفاف است که جوب آیدن گفت که طالبان الزاما دشمن مردم آمریکا نیست.وبازهم گفته شدکه رییس جمهور درهیچ جایی نگفته است که طالبان دشمن است ونام ملاعمر دراصل درلیست سیاه پولیس فدرال نبود. جان سون رییس جمهورآمریکا درجنگ ویتنام همین کاررا کرد.وی وقتیکه جنگ را با تلفات سنگین ارزیابی کرد وبه این نتیجه رسید که جنگ ویتنام برنده ای ندارد.تصمیم گرفت تمام نیروهای شانرا ازویتنام بیرون نماید این کاردرشرایطی صورت گرفت که دوابرقدرت درجدال شدید درتصاحب دنیا بودند، ولی دیدن که جنگ ویتنام برنده ای ندارد براحتی قطعات نظامی شان را درابتداء دهه ای هفتاد ازویتنام خارج کردند.
اوباما درمراسم پینتاگون به همین موضوع اشاره داشت وگفت که جنگ افغانستان، پایان یافته است. صلح با طالبان درادامه جنگ مطرح شده آمریکا می خواهد نشان دهد که صلح را درافغانستان تامین کرده است وجنگ خاتمه یافته است واین پیام ونتیجه ای است که می خواهد درانتخابات آمریکا بمردم آمریکا اعلام نماید
حقیقتا آقای اوباما وتیم همراه شان به نکات دست زده اند و هزینه های بسیارخوبی را درنظر گرفته اند خروج نیروها ازافغانستان ومذاکره باطالبان دو موضوع بسیارمهمی درسیاست خارجی آمریکا است وهردومساله می تواند کمک شایانی را به اوباما درانتخابات آمریکا نماید.شایعات وجود دارد که آمریکا درمذاکرات شان موضوع مهمی دیگری را درکناردفترنمایندگی درقطر، آزادی زندانیان طالب ازگوانتونا مو،عنوان کرده است وآن منطقه ای درجنوب افغانستان است.
یک زون درجنوب که شامل هفت ولایت باشد برای طالبان درنظر گرفته شده که آنها حکومت شان را درآن زون اعلام وشریعت اسلامی شان را بصورت آزمایشی بمدت دوسال باجرای بگذارند.البته این مساله اگر واقعیت پیداکند درواقع آغاز یک خیانتی است که طالبان آنرا مرتکب می شوند واین همان تجزیه افغانستان خواهد بود که ازادرس طالبان درافغانستان نشان داده می شود.این مساله را اغلب تحلیل گران بیان کرده اند واحتمال وقوع چنین مساله ای را ازطرف طالبان بعید ندانسته اند.
طالبان درپاکستان که همفکران هم قطاران شان هستند عملا این کار را کرده اند درمناطقی از ایالت صوبه سرحد مثل باجاور، سوات، وارکزی دروزیرستان جنوبی ومناطقی ازوزیرستان شمالی که درکنترل گروه گل بهادرخان وشبکه ای حقانی است ، طالبان پاکستانی این نواحی را تجزیه کرده ودرکنترل خود درآورده اند وشریعت شان را درآنجا ها تطبیق کرده اند. آنها دست أدم ها را باتهام دوزدی بریده اند آنها افرادی را به اتهام جاسوسی به حکومت پاکستان و نیروهای آمریکایی سربریده اند وشریعت اسلامی شان را به این صورت تطبیق کرده واین می تواند نمونه ای برای دوستان شان درافغانستان نیز باشد که با کنترل مناطقی درجنوب ، تشکیل حکومت دهند وشریعت خودرا باجرای بگذارند.
نگرانی های تجزیه افغانستان با الگو برداری ازطالبان پاکستانی که برای تصاحب جغرافیای دروزیرستان شمالی وجنوبی با دولت مرکزی درحال جنگ است ، ازسوی هم شنیده شده که شورای کویته ، گروه حقانی ترغیب شده اند ومتحدان شان درشبکه القاعده مشوق شان است زیرا داشتن یک جغرافیای سیاسی نظامی برای کارهای بعدی را، آن بی وطنان عرب ،چیچینی ازبکستانی و.. ،ضروری می دانند وطالبان را درهردوطرف خط دیو رند تشویق می کنند که مناطقی را بدست آورند.
و شایداین سئوال برای طالبان قدرت طلب نیز حل شده است که تجزیه ای افغانستان وقدرت درجغرافیای محدود را ابتدا به پذیرد وبه تدریج ازهمین نقطه به طرف جغرافیای نامحدود ، گام بردارند . برای رسیدن به مامولی باید ازیک جای کاررا شروع کرد تا بمقاصد بعدی دست یازد آنها درپلانهای شان قلمرو حکومت وامارت شان تا آسیای میانه وقسمتهای ازخاک ایران را درنظر گرفته اند واین رویا های طالبانی درزمان امارت اسلامی شان درافغانستان مطرح شد.
مذاکرات درایجاد نمایندگی ، مذاکرات برای رهایی زندانیان سیاسی ازگوانتونا مو وگفتگو برای تصاحب وتصرف مناطقی درجنوب ، می تواند ازاجندایی مخفی وغیر مخفی مذاکرات طالبان با حکومت آمریکاباشد.
درکنفرانس برلین باحضور چهره های سیاسی ومهمی کشور:احمد ضیا مسعود،حاجی محمد محقق،جنرال عبد الرشید دوستم،وآقای امرالله صالح، موضوعا ت مهمی مورد بحث قرارگرفت ودرپایان اعلامیه ای را صادرکردند که اشارات واضحی به ساختارنظام ،قدرت غیر متمرکز، نقش احزاب،انتخابات تناسبی، وازجمله مذاکرات با طالبان ، داشت .گفتگو باطالبان اگربرای رییس جمهور آمریکا هزینه های داخلی انتخاباتی دارد وبدون شک گفتگوهای صلح با دشمن برای رهبران سیاسی که سالها با طالبان درجنگ بودند ازاهمیت فوق العاده ای برخورداراست .
نگرانی آقای اوباما درانتخابات قابل درک است واینکه ازگفتگوهای صلح به عنوان یک ابزار استفاده کند نیزقابل قبول وفهم است وهرکسی قبول دارد که اوبا ما باید چنین هزینه های را پیدانماید اما گفتگوی صلح با طالبا برای رهبران سیاسی نیز اهمیت بسزایی دارد زیرا اگرمذاکرات با اجندای سه گانه ای ازادی اسرای ، ایجاد نمایندگی ، ومناطقی ازجنوب برای تطبیق شریعت طالبانی،صورت گرفته باشد ،اولین نگرانی همان تجزیه افغانستان وجریان دوسیستم دریک خاک مطرح است وطالبان درمعامله با غرب وعرب این خیانت را درکنارسایر خیانتها ممکن است مرتکب شود.
نگرانی دیگررهبران سیاسی، جامعه مدنی، این است که اگربا طالبان توافق می شود وجریانات سیاسی کشور، جامعه زنان، جامعه مدنی ، ازروند مذاکرات که مربوط سرنوشت شان است خبرندارند، این مایه ای تشویش است زیرا برای همه بخصوص رهبران سیاسی که نام گرفته شد، با طالبان جنگیده وافکارطالبانی راقبول ندارند وهمین طور اقشاریکه با اندیشه ی طالبان وطالبانیزه شدن جامعه موافق نستند ،نمی تواند قبول نمایند که بادشمنان شان صلح می شوند وآنها بیخبر هستند.
این سئوال قویا وجود دارد که اگر طالبان وارد معامله شد وبا دولت مسایل خود را حل کرد وآنها درحاکمیت قدرت راگرفت آنگاه با جریانات مدنی که فکرطالبان را قبول ندارند واپوزسیون که سالها با آنها جنگیده است چه خواهند کرد؟ این نگرانی وجود دارد که ممکن است دولت باضافه طالب دست به تصفیه های وسیع وخونین بزنند وزندانهارا پرازمخالفان سیاسی ومدنی شان نمایند.این تشویش درکنارنگرانی که طالبان با امریکا یک بخش ازخاک کشوررا تجزیه نماید وحکومت تشکیل دهد ، برطرف شده نیست .
انتظارمنطقی این است که حکومت افغانستان باید به تنهایی وارد گفتگوهای صلح نشوند . واین موضوع ثابت شده که به تنهای وبا شورای عالی صلح فرمایشی خود وجرگه های تحریم شده ودولتی نمی تواند جریان ملی را هدایت نماید گفتگوبا طالبان مستلزم بسیج ملی ومشارکت نمایندگان ،همه طیف های سیاسی، اجتماعی و مدنی که نگران سرنوشت شان هستند،می باشد وهمه بصورت شفاف درجریان مذاکرات قراربگیرند وباگفتمان ملی مذاکرات سیاسی به پیش برده شوند.
درشرایط حاضرمذاکرات با طالبان فاقد پشتوانه است وبه همین خاطر است که نه طالب ونه جامعه بین المللی برای حکومت وقعی قایل نستند زیرا بوضوح می بینند که گروهای سیاسی ومدنی افغانستان اعتراض دارند ودولت افغانستان اهمیتی به نداهای مخالف نمی دهند جرگه ها همه حکومتی وتحریم شده دایرشد وبا این وضع طبیعی است که احزاب سیاسی دیدگاه های خودرا مستقلانه اعلام می دارند ومطالبات شان درچهارچوب مبارزات مدنی، خردمند ،وبا رعایت اصول وقوانین مطرح می کنند واین نوع گفتمان سیاسی بسیارمتفاوت است با کشیدن شمشیر از نیام وقلع قم کردن مخالفان.خشونت طالبانی با رفتار ومبارزات مدنی فرق دارد.
مذاکرات حاصل یک شکست است حال که این شکست را جامعه جهانی وحکومت افغانستان قبول کرده اند درآمریکا ازمذاکره با طالب هزینه ها سیاسی انتخابات شان را تامین می کند واحزاب سیاسی وجامعه مدنی نیز می خواهند که درمتن مذاکرات حضور داشته باشند تا باسرنوشت شان بازی نشوند .
