دسته بندی های داخل خیمه

دسته بندی های داخل خیمه

گزارش ها، ازفضای داخل لویه جرگه،نشان می دهد که دسته بندی های درداخل لویه جرگه مشورتی،پیش آمده است.کسانیکه درلویه جرگه، شرکت کرده اند درفرصت های مناسب با رسانه ها بگونه ای حرف می زنند که نشان می دهد ،فضای حاکم درلویه جرگه را سه فکربصورت مشخص اشغال کرده است.گرچه جماعت های گرد هم آمده یک بخش شان قدرت تجزیه وتحلیل ازسند همکاری های امنیتی را ندارند زیرا این سند بگونه نوشته شده که درکش برای هرکسی غیرممکن است مگرراسخون درعلم حقوق وروابط بین الملل،قادربه فهم عبارات ودسته بندی های جملات وبکارگیری آن باشند.می دانیم یکی ازسخت

ترین سندی

که بشترین

فرصت زمانی

را برای بحث گرفته است، همین موافقت نامه همکاری امنیتی بین افغانستان وآمریکا است.نزدیک به دوسال روی این سند کاروبحث صورت گرفته است.مقامات سطح اول دو کشوردراین تهیه این سند مستقیما دخالت داشتند.رییس جمهورکرزی وآقای اوباما رییس جمهورآمریکا ودیگرمقامات درجه یک ، اشراف کامل روی تهیه وتنظیم سند همکاریهای امنیتی داشته اند.

آقای جان کری درآخرین سفرخود به افغانستان، بیش ازشانزده ساعت با حامد کرزی روی سند همکاریهای امنیتی با هم گفتگو کردند.خوب این همه زمان وگذاشتن وقت نشان می دهد که سند همکاری مساله ساده وپیش پا افتاده نیست که هرکسی ازهرگوشه وکناری بیاید و روی آن نظردهد.با همه این مسایل سه گروه فکری در داخل لویه جرگه درمورد موافقت نامه امنیتی شکل گرفته اند:

گروه - الف

گروه - ب

وگروه - ج

گروه اول به آن جماعتی اطلاق می شود که با مندرجات سند موافق است این جماعت ازقبل وبا ذهنیت ازقبل ساخته شده به این جمع بندی رسیده که سند باید به هرقیمتی  که باشد امضا شود این گروه تعریف مردمی را دارد.حرف این جماعت درواقع همان انعکاس ذهنیت عام وغالب جامعه افغانستان است.مردم سخت نگران آینده شان می باشند.تکرارگذشته برای مردم واقعا کابوس است. جنایت طالبان هم که خارج ازتوصیف است. مردم این گونه فکرمی کنند که اگرغرب ازافغانستان خارج شود وگزینه صفری درافغانستان

مطرح شود

بدون شک،

بازگشت

توحش وتبهکاری درافغانستان انکارناپذیرمی شود.گذشته از بازگشت گروهای تبهکار که به شدت با موافقت نامه مخالف هستند،دخالت کشورهای همسایه را نیزمزید برعلت نگرانی های خود دانسته اند.

گروه الف درلویه جرگه که گفته شده اکثریت دارد و به این باور است که موافقت نامه همکاری های امنیتی، باید امضا شود.جمع دیگری ازصاحب نظران درداخل لویه جرگه که طرف دار فکر و گروه اول هستند آنها هم این نظریه را که سند  همان گونه که نوشته شده باید تایید شود را تقویه وتغذیه می کنند. درگروه اول ما کسانی را می بینیم که می گویند: اگرموافقت نامه امضا نشود،افغانستان با دشواریهای زیادی روبرو خواهند شد. صاحب نظران در"گروه الف" دقیقا همان حرف های را گفته اند که دراین دو روز ازسوی مقامات آمریکا ابرازشده اند. مقامات آمریکایی درواکنش به سخنان رییس جمهورکرزی گفته اند که این سند باید تا پایان سال 2013 امضا شود درغیرآن افغانستان با چالشهای فراوانی روبرخواهد شد.

آقای جیمزدابنز،نماینده آمریکا درامورافغانستان با صراحت اعلام داشته است که اگرسند درموقع وزمان خود امضا نشود آن وقت افغانستان با مشکلات زیادی مواجه خواهد وی توضیح نمی دهد که چه دشواری ولی واضح است که اولین آن، گزینه صفروتجربه عراق است. وبعدش هم قطع همکاری های تمامی کشورهای عضو ناتو وایساف وحتا درموارد قطع همکاری کشورهای اسلامی.رییس جمهورکرزی درسخنرانی خود به این مساله اشاره کرد که همه کشورهای اروپایی طرف دارد امضای سند همکاری امنیتی با افغانستان هستند واگراین سند امضا نشود درآن صورت آنها کمک های شان را قطع می کنند.رییس جمهوربه این نکته نیزاشاره داشت که کشورهای اسلامی با این سند موافق اند.

سفیرایران درکابل هم گفته است که امضای سند حق مسلم مردم وحکومت افغانستان است.روسیه هم طی بیانیه گفته است که امضای سند همکاری امنیتی حق مردم وحکومت افغانستان است اما در امضا موافقت نامه نباید همسایه های افغانستان منافع شان مورد تهدید قرار بگیرد.گروه الف درلویه جرگه با همین مستندات ونیازمندی شدید افغانستان به جامعه جهانی وخطرات که افغانستان را تهدید می کند،وارد خیمه شده است ، آنها به این عقیده هستند که این  سند با همین ماده ها بدون تغییرواصلاح،مورد تایید قراربگیرد و آن را به سود افغانستان تعبیرکرده اند.

گروه - ب:

"گروه ب" که سطح فکری شان را متفاوت ازدیگران می بینند وعمدتا ازخارج آمده اند.وفکرمی کنند که درتدوین سند باید، جایگاه برای خود داشته باشند وبه یک نحوی نشان دهند که درجای ازقضیه درتدوین سند نقش و حضوردارند. این گروه عمدتا اقلیتی نخبه وروشنفکران آرمانی باید باشند.آنها بگونه استدلال می کنند که درسند عیوبی زیادی دیده می شود آنها گاهی به ادبیات سند وسبک نوشتاری آن هم خورده می گیرند ودرمواردی می گویند که ماده بگونه دیگری تغییرواصلاح شود.گروه ب تعریف شان آرمان گرایی ونشان دادن خودی در متن و تهیه سند می باشد دربرخی موارد هم شاید نظریاتی را ارایه نمایند که متن سند را خیلی بشتربه نفع آمریکا تغییردهد.بدون تردید، تغییرات درادبیات ، تغییرات درجا بجای ماده ها و وارد کردن جملات تازه، وکارهای ازاین دست،بدون شک، تفسیرها تازه وبرداشت های نوی را درپی دارد.

 این مساله ناشدنی وزیاد واقع بینانه نیست ولی هستند افرادی که با غروردانش و تحصیلات شان وفضاهای بیرون از افغانستان ،به این فکرهستند که حتما باید جایگاه برای شان دراصلاح وتغییرمتن درنظرگرفته شود. این گروه استدلال

می کند

که اگرقدرت

اصلاح وتغییر

نداشته باشد

پس برای

چه آنها

را دعوت کرده اند. این گروه درصدد سهم گیری درمتن تهیه شده هستند البته منطق شان درست است اما این جماعت فاقد خط مشخص درجهت موافقت نامه امنیتی هستند دوستی می گفت: برخی ماده ها را بگونه می خواهند تغییردهند که به سود آمریکا ودرموارد به سود افغانستان وعلیه آمریکا تمام می شود،آنها به این نکته توجه ندارد ومنطق شان این است که باید درمتن اصلاحاتی بوجود آید وطرفین قرارداد ضررهای که متوجه شان می شوند،باید قبول داشته باشند.

تفاوت این جماعت فکری با صاحب نظران گروه اول دراین است که گروه اول واقع بینانه با مساله برخورد می کند ومی گوید هرگونه جا بجای و وارد کردن جملات تازه، ایجاد مشکل برای سندی می کند که بیش ازدوسال روی آن بحث شده واین کارسختی است آنها می گویند واقعیت همین است که طرفین وقتی که روی سند توافق کرده ما اگرآن را به نفع افغانستان می دانیم باید همان متن توافق شده را تایید نماییم. اما گروه دوم آرمان گرا است وخواهان گنجاندن نظرات شان درمتن هستند حال به ضرر و نفع هرکدام که تمام شود باید طرف مقابل قبول نماید.

گروه –ج:

این گروه با فکربسیارمتفاوت با دو گروه اول بحث می کند این جماعت که عدد ورقم شان درداخل خیمه اندک است ولی خوب در داخل خیمه گروهی را به وجود آورده است ."گروه ج" با اصل این سند مخالف است وآن را به نفع مردم افغانستان نمی داند."گروه ج " ازموضع ایدلوژیک با سند برخورد می کند وآن را خلاف

شرع

وشریعت

دانسته

بگفته

دوستم

آقای امیری

که استدلال

شان همان" نفی سبیل" است. این جماعت علیرغم قلت عددی حرف شان را با صراحت می گویند و هیچ سخنی غیرازرد ومخالفت با محتوای سند را ندارند.گروه سوم بحث سیاسی ومنافع افغانستان وآمریکا ومناسبات افغانستان با غرب را نمی کند.برخی ازتند روان این گروه امضای این سند را بردگی وغلامی به آمریکا وغرب تعبیرمی کنند اگرپرسیده شود که خوب افغانستان تا به حال ده ها پیمان استراتژیک با کشورهای اروپایی را امضا کرده ازجمله یک سال پیش ازاین پیمان استراتژیک را امضا کرد واین یک ضرورت است ومنافع ومصالح همین را ایجاب می کرده که حکومت این همه پیمان استراتژیک با غرب را امضا کرده است.

تند روان گروه سوم همه را خلاف شریعت واسلام ومتضاد با نفی سبیل می خوانند و آن را محکوم می کنند. قضاوت درمورد این گروه درداخل لویه جرگه ازسوی دوگره اول ودوم  این است که این جماعت عین طالبان فکرمی کنند وهیچ تفاوتی بین شان با طالبان نیست وبرخی هم آنها را متهم می کنند که با تحریک کشورهای خارجی این موقف را گرفته اند.رییس جمهورکرزی درسخنرانی خود با صراحت اعلام داشت که مخالفان سند را متهم به وابسته گی به کشورهای خارجی نکنید دراین صورت موافقان سند هم وابسته به آمریکا گفته می شود.نظررییس جمهورهمان بعد سیاسی واعتقادی قضیه است.یعنی اینکه هرکس حق دارد درمورد سند نظردهد و نباید کسی را متهم به خارجی نمایید.

 البته حرف رییس جمهورازباب رییس جمهوریک ملت درمورد گروهای متفاوت گرد هم آمده درست است. ولی ازسوی دیگرنمی شود وابسته گی را نادیده گرفت مگرآقای اسپنتا سخن ازارتباطات استخباراتی نداشت ومگررسانه ها متن گفتگوها را افشا نکرد که کرد دراین گفتگوها با صراحت به طالبان، مشوره داده می شود که چه شود وچه گونه، لویه جرگه رییس جمهورکرزی به چالش کشیده شود.

دسته بندی های سیاسی و فکری داخل خیمه ، همین گونه به تصویرکشیده شده امروزروزنهایی بحث است به احتمال قوی گروه اول برنده مباحثات داخل خیمه باید باشد زیرا نظررییس جمهورهم همین است که سند همکاریهای امنیتی باید تایید شود همه می دانیم که ایشان با لحن بسیارمثبت درمورد موافقت نامه امنیتی سخنرانی کرد ونتیجه اینکه هرچه را حکومت بگوید،همان خواهد شد وتا کنون هم، لویه جرگه های ازاین دست موضع غیرازموقف حکومتی چیزی دیگری نداشته است.