نتیجه بی اعتمادی

نتیجه بی اعتمادی
در این روزها خبر این است که نیروهای بین المللی اماده باز گشت به اوطان شان شده اند. بریتانیا در هلمند پایگاه شان را تخلیه کرده است. امریکا در حال بازگشت و گفته شده میلیاردها دالر تجهیزات نظامی شان را از افغانستان خارج و در اختیار پا کستان می گذارد. این مساله بر می گردد به اختلافات سیاسی و بی اعتمادی بین کابل و واشنگتن حال پا کستان بهره ان را می برد.با این وضع امریکا و غرب منافع و ملت افغانستان را قربانی اختلافات مقامات ارگ و کاخ سفید می کنند.

مقامات دو کاخ در کابل و واشنگتن، نگاه شان به منافع مردم افغانستان نیست. امروز در یک بحثی با دوستان به این مساله اشاره شد که آمریکاییها به دلیل مخالفت با رییس جمهورکرزی، این واکنش را نشان داده اند این حرف شاید قابل رد نباشد. مناسبات رییس جمهور با مقامات کاخ سفید در حد زیادی  خدشه دار شده است. دید گاه های متفاوتی را مقامات هردو کشور، در همه مسایل پیدا کرده اند. در طی سالهای اخیر ثابت شد که هر آنچه رییس جمهورکزی می خواهد، آمریکا نسبت به آن موضع گرفته و از سوی هم هر آنچه آمریکاییها دنبال ان بوده، رییس جمهور کرزی آن را قبول نکرده است. همین موضع گیریهای بسیار متفاوت سبب گردیده که آمریکا علیرغم نیاز شدید افغانستان به ساز برگهای نظامی آمریکا، بخش بزرگی از تجهیزات نظامی شان را در اختیار ارتش پاکستان قرار دهد. حال دلایل این رفتارهرچه می خواهد باشد اما قدر مسلم این اقدام این است که این گونه اقدامات به ضرر مردم افغانستان می باشد.

اشتباه آمریکا

اشتباه آمریکا این است که نگاه شان به مردم افغانستان نیست آنها مبنای رفتار شان را، مخالفت با رییس جمهورکرزی قرار داده وگفته است که ما این همه قربانی در افغانستان داده ایم حال بجای اینکه از سوی حکومت افغانستان موجب قدردانی و ستایش باشیم، مورد طعن قرار گرفته ایم. البته این حرف تا چه حد صحت داشته باشد، از موضوعات پشت پرده ای مناسبات دو کشور می تواند شمرده شود. ولی در ظاهر، چنین چیزی از سوی رییس جمهور افغانستان گفته نشده است. رییس جمهور در رسانه های از مردم آمریکا و فدا کاریهای سربازان آمریکا و غرب، قدر دانی کرده است. حال فرض را براین می گیریم که چنین قدردانی صورت نگرفته باشد ولی پاداش آن این نیست که بخش بزرگ از سازبرگ های نظامی را در اختیار ارتش پاکستان بگذارد.

گفته شده مقدار بهاء این همه تجهیزات چیزی در حدود هفت میلیارد دالر می شود. استدلال آمریکا به هیچ وجه قابل قبول نیست که گفته است این تجهیزات را اردوی افغانستان نمی تواند مورد استفاده قراردهد. نگهداری و استفاده ازاین تجهیزات هزینه های بسیار سنگینی لازم دارد و به همین دلایل سازبرگها از افغانستان خارج و در اختیار ارتش پاکستان گذاشته می شود. مگر قرار نیست که بعد ازسال 2014 نیروهای از ناتو و آمریکا در افغانستان حضور داشته باشند و به نیروهای افغانستان آموزش دهند. اگر این حرف درست باشد که آنها افغانستان را ترک نمی کنند دراین صورت این تجهیزات برای ارتش افغانستان ضروری می باشد. آمریکا و ناتو اردوی افغانستان را مطابق سیستم خود ساخته اند حال باید به آنها کمک نمایند که این ارتش سرپای خود باستد. اشتباه آمریکا این است که همه تخم های شان را درسبد یک فرد گذاشته باشد. این درست که رییس جمهور با آمریکا مشکل پیدا کرده است ولی همه می دانیم آقای کرزی چند ماه دیگر برسر قدرت نیست و در افغانستان انتخابات برگذار می شود و حکومت تازه روی کار می آید این حکومت تازه و منتخب به شدت احتیاج به کمک آمریکا و غرب دارد. مگر می شود با حکومت تازه بخاطر مخالفت با رییس جمهورگذشته،  چنین رفتاری را در پیش گرفت.

اشتباه افغانستان

افغانستان هم در موضع گیریهای خود، دچار اشتباه شده است. غرب و آمریکا در سال 2001 پس از نشست بن، براساس فصل هفتم شورای امنیت وارد افغانستان شد. افغانستان و متحدان بین المللی شان تعریف مشترکی از مبارزه با تروریزم را داشت. این همه تجهیزات حیرت انگیز و سرسام آور، که برگشت این سازبرگ ها مبلغ در حدود هفت میلیارد دالر را لازم دارد. برگرداندن تجهیزات این همه هزینه را به دوش حکومت آمریکا ، تحمیل می کند، این نشان دهنده این است که آنها برای یک مرام و هدف تعریف شده و پرهزینه وارد افغانستان شده بود. افغانستان باید ازامکانات و تسهیلات غرب و ناتو استفاده و بهترین مناسبات و روابط را براساس احترام متقابل ایجاد می کرد که نکرد. اینکه حالا این همه سازبرگها را برمی گرداند و به ارتش پاکستان تحویل می دهد این از باب ناگزیری برای آمریکا است و نه هوس.

آمریکا برای این به افغانستان نیامده بود که چنین روزی برسرشان آید که تجهیزات خود را مجبورا در اختیارارتش پاکستان بگذارد ولی حالا می گذارد. این مساله برای آمریکا بسیار تلخ است و برای ما هم بسیارسخت تمام می شود. این به سود افغانستان نیست که با متحدانش به چنین وضعیتی دست یافته باشد.

پیامد های مناسبات سرد و حتا غیردوستانه این خواهد شد که آمریکا امروز اگر سلاحهای شان را در اختیار پاکستان می گذارد، و فردا ممکن است دوسیه افغانستان را در اختیار پاکستان قراردهد. نشانه های چنین رفتارهای را می بینیم. پاکستان و آمریکا، اطاق مشترک استراتژیک برای افغانستان ایجاد کرده اند و دو کشور مشوره های نزدیکی در مورد افغانستان را دارند. اینها نشان می دهد که آمریکا و پاکستان به جمع بندیهای مهمی در مورد افغانستان دست یافته باشند. هیچ رادعی در کار نیست و افغانستان هم نمی تواند کاری نماید که آمریکا عقده مندانه، دوسیه افغانستان را در اختیار پاکستان بگذارد دراین صورت حکومت ما با چالش های بزرگی رو برو خواهد شد. همه اوضاع نشان می دهد که نگاه غرب و آمریکا در مورد افغانستان، پاکستان محوری شده است.

آنها درسالهای پس از بن، نگاه شان در مبارزه با تروریزم، افغانستان محوری بود و حال این نظر، بکلی تغییرکرده و نگاه آمریکا و غرب،  پاکستان محوری شده است. آمریکا گفته می شود پانصد چهل میلیارد دالر برای جنگ افغانستان هزینه کرده و سه هزار سرباز را از دست داده و هزاران سرباز دیگر زخمی و معلول شده اند و طولانی ترین جنگ را در افغانستان داشته است ولی حالا که خارج می شود،بجای اینکه سازبرگهای نظامی شان را در اختیاراردوی افغانستان قراردهد، ان تجهیزات را برای ارتش پاکستان تحویل می دهد و این واقعا فاجعه در مناسبات افغانستان با متحدانش می باشد. آمریکا بدون شک هم اشتباه وهم خساره کرده و می کند ولی از سردی روابط با متحدان، افغانستان بشترین خساره را خواهد دید.

بخصوص اگر غرب  و امریکا مساله افغانستان را ازمنظر پاکستان ببیند. دراین صورت حکومت ما با دشواریهای زیادی روبرو خواهد شد و این هم میراث دواز ده ساله رییس جمهورکرزی و متحدانش برای حکومت جانشین می باشد. این اشتباه بزرگ حکومت افغانستان می باشد که برای حکومت جانشین، چنین دشواریهای را خلق کرده باشد. با همه این مسایل اقدام آمریکا درمورد تحویل سلاحهای شان به ارتش پاکستان، اشتباه مشترک آمریکا و افغانستان و این برخلاف مصالح و منافع مردم مظلوم ما می باشد. روند اوضاع نشانه ای بی اعتمادی بین کابل و وا شنگتن را نشان می دهد و در مورد، تحویل سلاحهای آمریکایی به ارتش پاکستانی، نتیجه ای همین سلب اعتماد در مناسبات افغانستان و متحدانش شمرده می شود.