فازهای انتخاباتی 93

فازهای انتخاباتی 93 .

انتخابات 1393 مراحلی دشواری را سپری کرد. اما دشوارترین آن بعد از 16 حمل، آغاز می شود. این مساله از آنجا نشات می گیرد که ما، نامزدان پیشتاز، متوسط و عقب افتاده، داریم ولی همه به یک نحوی دم از پیروزی می زنند، باختی در کار نیست. نامزدان پیشگام نیز اول دوم و سوم دارند. حال تشخیص آن با چه معیاری محک زده می شود. جواب صریح ، رای مردم است. مرجع که رای مردم را معیار قراردهد و به صورت بی طرفانه رای مردم را اعلام نماید بگونه ایکه همه به رای مردم، احترام و نتیجه انتخابات را قبول نمایند،درواقع از دشوار ترین فاز انتخابات 93 خواهد بود. و باز هم این پرسش که چرا و به چه دلیل دشوارترین.

حداقل چند فاز عمده در انتخابات 93 را پشت سر گذراندیم. یکی از مراحل بسیار دشوار در سال 92، وضع قوانین برای انتخابات 93 بود. در گذشته چهار انتخابات با فرمان تقنینی رییس جمهور برگزار شد ولی انتخابات 93 را نمی توان با فرمان تقنیتی برگزار کرد. با گذشت چندین سال به زحمت و تلاش های زیاد و فشارهای داخلی و خارجی به این نتیجه دست یافتیم که دو قانون برای انتخابات 93 وضع شد.

مرحله بعدی مساله بسیار مهم ، تیم ها و تکت های انتخاباتی بود. این مرحله هم زمانی زیادی را به خود اختصاص داد. گروهای سیاسی به دلیل متغیرات و رویداد های پی هم، موفق به ساخت تکتهای سیاسی برخواسته از حرکت و اراده احزاب نشد. در نیمه دوم سال 92 نزدیک به 22 حزب و گروه سیاسی، زیر عنوان "شورای همکاری احزاب و ایتلافهای سیاسی" گرد هم آمدند آنها در دو مرحله که ابعاد تیوریک مباحث انتخابات بود، موفق شد و توانستند هم اصول مرامی  انتخابات را بنویسند و هم بر نامه ملی شان را تدوین نمایند این کار وقتی زیادی را دربرنگرفت اما مرحله سوم در جدول کاری احزاب سیاسی، ساخت تکت های انتخاباتی بود. در این مرحله که دشوار ترین مرحله سیاسی شمرده می شد احزاب سیاسی خیلی سریع و راحت متلاشی گردید. فرو پاشی واقعا سخت و درد ناک می نمود از جمله جبهه ملی افغانستان درهم ریخت سه رهبر سیاسی که دو سال با هم جبهه ملی را تاسیس کردند ولی هر سه تای انها از هم جدا و هرکدام وارد ساخت سازهای تکت و تیم های انتخاباتی گردید.

نقش حکومت در ساخت تیم های انتخاباتی 93

 برخی گفته اند که حکومت افغانستان و شخص رییس جمهورکرزی در سیر فروپاشی اجتماع احزاب نقش اساسی داشته است. البته شکی نیست که حکومت تاثیرات مهمی در تحولات سیاسی بخصوص در امر انتخابات از قوانین آن گرفته تا ساخت تیم های انتخاباتی و زدو بند های سیاسی را دشت . این نظر سخت به حکومت افغانستان و شخص رییس جمهور،تکیه دارد و در تمام مسایل نقش و تاثیر حکومت و رییس جمهور را، زیر بنایی می داند. صاحبان این فکر اعتقاد دارند که پارلمان افغانستان نیز بازیچه دست حکومت می باشد. این حرف البته تاحدی اغراق آمیز اداء شده است ولی نقش حکومت واقعا در تحولات سیاسی افغانستان، انکار ناپذیرمی باشد. رییس جمهور در مواردی اراده خود را فراتر از قوانین به پارلمان و شخصیتهای سیاسی قبولانده است. این ها همه اش درست است و لی تمام واقعیت نیست.

واقعیت این است که رهبران سیاسی مطالعات و دسته بندی و جمع بندیهای خاصی خودرا بکار گرفته اند و بر اساس مصالح خود، رفتار کرده اند. در ساخت تیم ها، می بینیم که داکتر عبدالله عبدالله همراه با استاد محقق و محمدخان از حزب اسلامی ، تیم انتخاباتی شان را ساخته اند در ساخت این تیم معیارهای ملی حزبی دخالت داشت تا نقش حکومت افغانستان و شخص رییس جمهورکرزی. در ساخت تیم استاد سیاف هم حکومت نقشی ندارد. تنها گفته شده که درساخت تیم اشرف غنی احمد زی و زلمی رسول حکومت و شخص رییس جمهور کرزی نقشی اساسی را داشته است. درحال حاضر این گونه نشان داده می شود که رییس جمهور در بافت تکتهای که بر شمردیم ، نقش داشته است اما در مرور زمان حکومت تیم مورد نظر خود را یافته است و به آن تو جه دارد. تیم مورد حمایت حکومت گفته شده که تیم آقای زلمی رسول می باشد.

مرحله بی نهایت حساس آغاز می شود

فاز تدوین قوانین، و ساخت تیم ها گذشت مرحله سوم ، کمپین انتخابات 93 است در مبارزات انتخاباتی، دشمن و تروریزم سخت تلاش کرد که و ضعیت انتخابات را در هم بکوبد این مساله در سال جدید ابعاد بسیار گسترده ای را بخود گرفت در طی کم تر از دو هفته به صورت مرتب کابل مورد حملات بیرحمانه قرار گرفت. همه گفته اند که هدف از این همه حملات پی هم ایجاد رعب و و حشت برای مردم بوده است و این خط و خطر کما کان ادامه دارد تروریزم مزدور نمی خواهد که افغانستان، انتخابات و ثبات سیاسی داشته باشد. اما مردم افغانستان همزمان با نامزدان در طی ماه های انتخاباتی واقعا محشر انتخاباتی، برپا کردند. تنها مساله ای که در قاموس مردم نشان داده شد، همان رد تروریزم و نفی ترس از ارعاب بود. مردم همیشه گفته اند که ما رای می دهیم و از تروریزم هراسی نداریم. صفوف مردم برای گرفتن کارت، بسیار طولانی است و کمیسیون مستقل انتخابات در خدمات و تسهیلات انتخاباتی واقعا کم آورده است. حالا ما روزهای پایانی انتخابات را می گذرانیم. تنها دو روز به پایان مبارزات انتخابات باقی مانده، از شانزدهم حمل 93 فصل تازه و مهم انتخابات، آغاز می شود این مرحله بی نهایت حساس و پر از دلهره گی می باشد.

پرسش اساسی این است که آیا رای مردم معیار انتخابات شمرده می شود؟ و اعلام نتایج انتخابات با رای مردم محک زده می شود؟ آیا کمیسیونها حکومت ، مقامات حکومتی و اجرایی در مساله انتخابات دخالی ندارند؟ و دخالت نمی کنند؟ پاسخ گفتن به این مساله خیلی سخت است. یکی از اشتباهات حکومت نفی نظارت مراجع بین المللی بود رییس جمهور هرگز این مساله را قبول نکرد که در متن انتخابات ناظران از سازمان ملل در نظارت از انتخابات، دخیل باشند. انتخابات تنها با نظارت ملی برگزار می شود. احتمال دخالت عوامل حکومت و قدرت در انتخابات منتفی نیست کمیسیون ها هنوز بی طرفی شان صد در صد، تضمین شده نیست.

دشواریهای انتخابات 93 پس از 16 حمل آغاز می شود زیرا هیچ یک از نامزدان قبول ندارد که شکست می خورد و در مقام های پایینی قرار گرفته اند در حال حاضر همه می گویند که ما پیروز انتخابات 93 می باشیم باختی در کار نیست همه ادعای پیروزی دارند. در حالیکه واقعیت این است که نامزدان پیشتاز و پیشگام داریم و نامزدان متو سط و نامزدان عقب مانده. در نامزدان پیشتاز و مطرح باز هم نامزد شماره یک ، دو و سه را داریم. در کنار این مشکلات، در بی طرفی مراجع برای اعلام نتایج انتخابات 93 ، نیز چالشهای عمده و جود دارد.

همه نگران و در یک دلهره گی پس از شانزدهم حمل بسر می برند. فرمولهای برای حل بحران پس از روز رای دهی بسیار اهمیت دارد. تفاهم و راه حلی برای حفظ ثبات سیاسی افغانستان اهمیت دارد. آیا امکان این و جود دارد که تیم های پیشتاز به تناسب حضور و رای شان به تفاهم برسند؟ و به نفع نامزد اول کنار بروند و در قدرت سیاسی شریک باشد. اصل مشارکت در قدرت بین نامزدان چه گونه ممکن  است؟ این ها و ده ها سوال ازاین دست را از فردای شانزده هم حمل 93 انتخابات را داریم و باید این پرسشها حل شود، نخبگان سیاست با دشواریها، چه خواهند کرد؟ این ها موضوعاتی است که بعدا آشکار خواهد شد.