دو انتقال
دو انتقال
دو
انتقال مهم در افغانستان صور گرفت. انتخابات 16 حمل 93 انتقال سیاسی بود.
انتخابات پایه انتقال سیاسی و مردمی فراهم ساخت. درانتخابات، مردم در
جابجای حکومت، نقش اساسی دارد. شانزدهم حمل 93 نشانه قدرت مردمی در
افغانستان برای انتقال سیاسی بود. میعاد اعلان مقدماتی چهارم ثور 93 است
اما ظاهرا کمیسیون دراین روز تا هشتاد پنج درصد آرای مردم را اعلام می کند.
پانزده در صد باقی مانده که صورت نهایی اعلام مقدماتی باشد را در روز شنبه
هفته آینده اعلام می شود. بهر صورت، تمامی تسهیلات و مقدمات انتقال سیاسی
سال 93 فراهم شده است. تا به حال پروسه انتقال سیاسی در کنار پروسه نظامی و
امنیتی، بسیار موفقانه و غیرمنتظره، به پیش رفته است. انتقال امور امنیتی
در پنج مرحله زمانی ، مهندسی گردید و با همکاری و هماهنگی نیروهای بین
المللی، انتقال امور امنیتی، به خوبی انجام شد دراین نوشته به هردو انتقال
امنیتی و سیاسی اشاراتی خواهیم. درانتقال امور امنیتی و رویدادهای
انتخاباتی ، نشان داده شد که حجم نیروهای امنیتی به لحاظ کمی و کیفی، تاحدی
زیادی بهبود بخشیده است. 352 هزار پرسنل امنیتی و نظامی ، رقمی بسیار
درشتی است که افغانستان آن را به دست آورده است. این نیرو درحال حاضر،
تجربه های موفقیت آمیزی را پشت سرگذرانده. انتخابات 93 با مدیریت امنیتی و
نظامی ، پرسنل نیروهای افغانستان، با موفقیت و به گونه حیرت انگیزی، به
پایان رسید. انتقال امور امنیتی با روند فعلی امیدواریهای زیادی را خلق
کرده است اما موفقیت نیروهای امنیتی و نظامی، در آینده معلول عواملی بی
نهایت مهم دیگری هست. اقدامات تا بحال درعرصه امنیتی و نظامی، اقدامات لازم
است و لی هرگز این گونه اقدامات کافی نیست. اقدامات لازم و اقدامات کافی
دو مولفه اساسی درتحولات بعدی امنیتی می باشد.
اقدامات لازم در انتقال امنیتی صورت گرفته است اما کارهای کافی باقی مانده است:
دو مقوله انتقال سیاسی و امنیتی ، رویداد های مقطعی نیست. جدول زمانی ندارد. امور امنیتی امور مستمر و دوامدار می باشد. درحال حاضر، مقامات کاخ سفید، و پنتانگون مباحثات گسترده ای را روی دست گرفته اند. آنها این گونه بحث می کنند که نیروهای افغانستان، گامهای بلندی را برای اداره امنیت برداشته و نیروهای افغانستان با انتقال امور امنیتی، ظرفیتهای خوبی را بدست آورده اند مقامات آمریکا برای اثبات گفته های شان، برگزاری امنیت انتخابات 93 توسط نیروهای امنیتی را، مثال می زنند. برگزاری پر امنیت انتخابات شانزدهم حمل، این انگیزه را در کاخ سفید خلق کرده است که نیروهای امنیتی افغانستان می توانند، امور امنیتی کشور شان را به عهده بگیرند بنا براین پس ازسال 2014 تعداد اندکی درحد پنج هزار نیرو درافغانستان کافی است. دلیل این مساله را توانایی نیروهای افغانستان ذکر کرده اند.
آقای جنرال دانفور فرمانده آمریکایی نیروهای ناتو در افغانستان روی این مساله تاکید دارد که سقف حضور نیروهای آمریکایی بعد ازسال 2014 باید تا ده هزار نفر باشد.وی این گونه استدلال دارد که نیروهای افغانستان، رشد لازم را کرده اند ولی هنوز این نیروها به شدت احتیاج به آموزش، تجهیز، و مشوره دهی دارند. منطق آقای دانفورد برای حضور ده هزار نیرو، درست دانسته شده است. زیرا وی گفته است که اگر سقف نیروها را پایین بیاوریم، دراین صورت این نروها باید، برای حفاظت خود، فکر نمایند و این کاری درستی نیست که ما در افغانستان برای حفاظت خود، فکر نماییم. وی معتقد است که نیروهای افغانستان پس از سال 2014 باید آموزش داده شود، و همینطور مجهز و مشوره دهی، صورت بگیرد.
درانتقال امور امنیتی برای توانایی و ظرفیتهای بشتر نیروهای امنیتی، تاحالا اقدامات لازم صورت گرفته است. وضعیت نیروها درشرایط فعلی، عالی است. اما می دانیم که نهاد های امنیتی به عنوان یک جریان برای ما قابل مطالعه است. پس ازسال 2014 اگر چنانچه تعهدات مالی، آموزش دهی و مشوره های لازم و تجهیز، کاهش پیدا نماید، شک نداشته باشیم که آسیب پذیری نیروهای امنیتی، بصورت ترسناکی، طرح خواهد شد. وضعیت می تواند شکننده باشد و به همین دلیل تاکید شده و همه مردم افغانستان از رییس جمهورکرزی خواسته اند که موافقتنامه امنیتی را باید امضا نماید که ایشان این کار را نکرد. تعهدات مالی، تجهیز و مشوره دهی تماما بستگی به اصل زیربنایی امضای موافقتنامه دارد. انتقال امور امنیتی با الزامات بعدی خود، قابل طرح است کمیت نیروها تا سقف 350 هزار نیرو، کافی است این کمیت درصورتی حفظ می شود و کارایی دارد که تعهدات مالی که درشیگاگو و بروکسیل داده شده عملی گردد. سالانه چیزی درحدود چهارمیلیارد یک صد میلیون دالر، برای نیروهای امنیتی هزینه مالی درنظرگرفته شده است. بخش عمده از این کمکها ازسوی ایالات متحده آمریکا، تامین می شود.
درعرصه های ملکی هم براساس تعهدات توکیو، نیزکمکهای قابل ملاحظه ای برای افغانستان درنظرگرفته شده است. حکومت آینده به شدت به این کمکها نیاز دارد. افغانستان براساس صحبتهای کارشناسان اقتصادی، بالای نود درصد به کمکهای خارجی نیازدارد بخش عمده کمکها به امور امنیتی باید اختصاص داده شود. هنوز تهدیدات امنیتی و خطرتروریزم برطرف نشده است. طالبان کماکان خطرجدی امنیتی را ایجاد کرده و می کند. استخبارات منطقه و پاکستان هنوز متقاعد نشده که حمایت ازتروریزم در افغانستان، بی فایده است. درامور انتقال امنیتی چالشهای عمده ای پیش رو داریم. یگانه راه تقویت و تغذیه نیروهای امنیتی، همکاریهای مستمر افغانستان با متحدانش می باشد و یگانه راه حفظ دست آورد ها، امضای توافقنامه امنیتی، عملی شدن تعهدات مالی جامعه جهانی به افغانستان هست. انتقال امورامنیتی با چند شاخصه حضورنیروهای خارجی باکمیت که آقای دانفور درنظرگرفته است، منطقی است. درکنار این مساله تعهدات مالی، تجهیز نیروها، مشوره دهی و آموزش از دیگر شاخصه های است که انتقال امور امنیتی را، معنا و مفهوم می بخشد. حکومت آینده که با انتقال امور سیاسی درحال وقوع است، رابطه ارگانیک با انتقال امور امنیتی موفق را دارد.
انتقال امور سیاسی، دومین تحول و دست آورد مردم افغانستان
این
مساله درحال شکل گیری است. تا بحال اقدامات بسیار عمده ای برای انتقال
امور سیاسی و گامهای مهمی برداشته شده است. انتخابات در شانزده هم حمل 93
با موفقیت کم نظیری برگزار شد. نیروهای امنیتی نشان داد که توانایی وظرفیت
آن را دارد که از پروسه های مهم ملی حفاظت نماید. مدیریت امنیت انتخابات که
مربوط به نیروهای امنیتی می شد، فوق العاده و حیرت انگیز بود. برای انتقال
امور سیاسی، نتایج انتخابات 93 درحال شمارش می باشد. تا به حال نتایج قسمی
آراء در دو مرحله اعلام شد فردا مرحله سوم نتایج آمارقسمی اعلام می شود و
روز شنبه هفته آینده، نتایج صد درصدی مقدماتی انتخابات ازسوی کمیسیون مستقل
انتخابات ، روشن می گردد. با این حساب در 
چهارمرحله
نتایج قسمی انتخابات، اعلام می شود. به این صورت کارکمیسیون مستقل
انتخابات تاحدی زیادی تمام و کار کمیسیون سمع شکایات آغاز می شود. کمیسیون
سمع شکایات تا 24 ثور 93 با ید تمامی شکایات را در سه کته گوری آ . ب. و
سی، دسته بندی کرده و به آنها رسیدگی صورت بگیرد. در 24 ثور 93 نتایج قطعی
انتخابات اعلام می شود. با این وضع گامهای مهمی در پروسه انتقال امور
سیاسی برداشته شده است و زمان زیادی برای تکمیل انتقال امور سیاسی باقی
نمانده است.
احتمال اینکه انتخابات به دور دوم برود نیز وجود دارد درصورتی که انتخابات 93 به دور دوم کشانده شود در آن صورت دو نامزد پیشتاز زیر پنجاه درصدی، در مرحله دوم با هم رقابت می کند طبعا در این صورت انتقال امور سیاسی که اول جوزای سال پنجم می باشد، به تاخیر می افتد. قراین و شواهد نشان می دهد که انتخابات دور دوم ندارد. در همین دور اول انتخابات به پایان می رسد و به این صورت انتقال امور سیاسی به صورت قطعی در 24 ثور 93 اعلام می شود. به این ترتیب، مردم با حضور و مشارکت میلیونی خود، پروسه انتقال امورسیاسی را، به کما ل رساند. چیزی درحدود هفت میلیون رای دهنده در انتخابات شرکت کردند. پنجاه درصدی آراء نشان می دهد که آراء جمعیت رای دهنده، چیزی درحدو شش میلیون هفصد هزار رای حساب شده است و شاید در بین، سیصد هزار رای درسراسر افغانستان باطل شده باشد. با این وضع پروسه انتقال سیاسی همانند پروسه انتقال امور امنیتی ، موفق بوده است و به این پرسش هم باید جواب داده شود که این مرحله انتخابات با انتخابات 88 تفاوتهای چشم گیری داشته است.
سطح تقلب و تخلف انتخاباتی، دراین مرحله اندک نسبت به انتخابات 88 بود، مشارکت مردم دراین دور فوق العاده و حیرت انگیز دانسته شده است. تعداد نامزدان دراین دور کم تر از مرحله پیشین بود. سیستم طراحی شده به لحاظ دانش و تکنولوژی ، فوق العاده و یکی از تفاوتهای این دور انتخابات با انتخابات پیشین بوده است. استفاده از تکنولوژی و نقش شبکه های مجازی مثل فیسبوک، موبایل و رسانه تصویری و صوتی و همین گونه مجلات و روزنامه ها، تاثیرات عمده ای را در انتخابات 93 داشته است. انتقال امور سیاسی با این تفاوتها، نسبت به انتخابات 88 تا بحال صورت گرفته و می گیرد. خلاصه اینکه هردو انتقال برای مردم افغانستان، تا کنون به صورت موفقانه، انجام شده است. اما همان گونه که اشاره کردم هردو انتقال به شدت نیاز به حمایتهای ملی و بین المللی دارد. در هردو انتقال گامهای لازم برداشته شده است اما اقدامات کافی صورت نگرفته است. گامهای لازم با گامهای کافی تفاوتهای زیادی دارد.
