اقدامات لازم و کافی

اقدامات لازم و کافی

"لازم " و کافی" دو مقوله ای است که کاربرد آن را درمورد اقدامات تشکیل حکومت وحدت ملی لازم به طرح می دانم. دریک گفتگوی ویژه با شبکه تلویزیونی طلوع همین سوال مطرح شد.درپاسخ به این پرسش که تاکنون رهبران حکومت وحدت ملی چه کارهای را کرده اند؟ آیا اقدامات آنها لازم و کافی برای عملی ساختن وعده های شان بوده است و یا خیر؟ جواب که برای بینندگان داتشتم این بود که تا کنون اقداماتی که صورت گرفته است، " لازم" بوده ولی  هرگزکارهای " کافی" صورت نگرفته است و انتظارات مردم مبنی برتشکیل کابینه حکومت وحدت ملی و سایرمقامات سیاسی برآورده نشده است. جامعه جهانی هم از بطی بودن روند تشکیل حکومت وحدت ملی، خیلی راضی نیستند البته آنها خیلی علاقمند هستند که برنامه ها و پلانهای حکومت تازه را در مورد همکاری مشترک افغانستان و جامعه جهانی را داشته باشند در گرد همایی لندن نمایندگان جامعه جهانی تنها با رییس جمهور و رییس اجرایی حکومت وحدت ملی، صحبت می کنند دیگر چهره های جدید حکومت وحدت ملی در نشست لندن حضورندارند. وزراء کهنه، با افکارحکومت پیشین در کنفرانس لندن شرکت کرده اند.

وزراء که روسایی حکومت وحدت ملی را همراهی می کنند، همان وزراء کلیدی وزارت خانه های کلیدی هستند. وزیرخارجه ما آقای مقبل درنشست لندن شرکت دارد که همکارما دروزارت خارجه می گفت که وزیرما خیلی حواس شان از مسایل سیاسی پرت است. من که خبرنداشتم ولی وی می گفت: یک سال و چهار ماه است که درکشورهمسایه ما انتخابات صورت گرفته است و آقای نوازشریف با آن همه تبلیغات صدراعظم کشوری شده که بالاترین گرفتاری را مردم و حکومت ما باوی دارد پاکستان همسایه" نا قولا" و بد که هرروز نام صدراعظم وی آقای شریف دررسانه های کشور بعنوان صدر اعظم گرفته می شود وی بیش ازیک سال و چهارماه، صدراعظم شده است اما وزیرمحترم خارجه ما هنوز خبرندارد که وی صدراعظم است خیلی راحت می گوید: نوازشریف رییس جمهور پاکستان. البته نمی دانم که همکارم این حرف را ازکدام روزنامه و رسانه گرفته است ولی من خودم هم به یاد دارم که ایشان دریک مورد گفته بود مردم ما به زیارت خانه خدا یعنی کربلاء می روند.

وزراء کلیدی سرپرست دیگر که روسایی حکومت وحدت ملی را درکنفرانس لندن همراهی می کنند، هم چندان وضع بهتری از وزیرخارجه ما ندارند یکی زبان خارجه را بلد نیست و دیگری هم مالک دوسیه های قطور و پرسش بر انگیز می باشد. خوب این میراث حکومت گذشته ما است که چنین چهره های نمونه را سالها درمقامهای کلیدی، جای داد و این هم شده است وضع کشورما. دو ماه از زمان تحلیف گذشت رییس جمهور به وعده 45 روزه ای خود عمل نتوانست. حالا کارمهمی که صورت گرفته این است که 25 وزارت خانه به صورت برابرو برابرگونه میان رییس جمهور و رییس اجرایی توزیع شده اند 12 وزارت به تیم داکترصاحب عبدالله و 13 وزارت دیگر به رییس جمهوراختصاص یافته اند.

چه دشواریهای برای پستهای وزارت وجود دارد؟

این پرسش را مجری برنامه به این صورت مطرح کرد که فکر نمی کنید معرفی نامها و نامزد وزیران به مراتب دشوارتراز توزیع و تقسیم مسوولیتهای کابینه بین دو تیم باشد؟ این پرسش خیلی مهم است واقعا همان گونه است معرفی نامها و نامزدان برای تصدی مقام وزارت خیلی مشکل باید باشد زیرا نامها ابتداء در درون تیمها ایجاد مشکل می کنند زیرا هرکسی برای طمعی و گرفتن مقامی همکار شده است و هیچ کسی برای رضا خدا کار نکرده است. حالا که مرحله توزیع و تقسیم رسیده طبعا هرکسی خواهان چوکی و مقام و پستی در حکومت هست و این طبیعی است. این خیلی سخت و دشواراست که رهبران دو تیم طرف داران و هواداران و همکاران تیمی شان را، راضی و قناعت شان را بگیرند. گذشته ازاین دشواری، رای زنی و مشوره و درنهایت توافق میان رییس جمهور و رییس اجرایی نیز وقت گیر می باشد. بنابراین خیلی سخت خواهد بود که رییس جمهور و رییس اجرایی بتوانند در زمان اعلام شده ، کابینه شان را تکمیل نمایند. رییس اجرایی زمان برای تکمیل کابینه را بین دو هفته تا چهارهفته اعلام داشت و رییس جمهور هم گفته است که کابینه حکومت وحدت ملی به زودی تکمیل می شود. در کابینه تازه از وزراء پیشین هیچ کسی حضور ندارد. در این نشست ازمن پرسیده شد که فکر نمی کنید؟ این مساله یک نوع تضییع حق برای آنها باشد. این حرف البته درست است وزراء پیشین مسلوب الحق می شوند و تنها به این دلیل که وزیربوده و لی حالا باید حق آنها تضییع شود این مساله متکی به قانون و قاعده نیست. این موضوع تنها به دلیل توافق سیاسی بین رهبران حکومت وحدت ملی ، مورد توافق قرارگرفته است. بنا براین تا بحال چند کارمهم و اساسی انجام شده و کابینه میان دو تیم تقسیم شده است روی نامها هر دو جهت درمیان تیمها و گروهای شان لیست نامزد وزیران را تهیه کرده اند و این احتمال هم و جود دارد که رییس جمهور و رییس اجرایی مساله لیست نامزدان را درداخل تیمهای شان باید حل کرده باشند.این ها کارهای لازمی است که صورت گرفته است اما کارهای زیادی مانده که باید انجام دهند.

ابهامات و معیارهای تعیین و تشخیص وزراء

نکته مهمی که باید روی آن توجه کرد و آن این است که توافق میان دو رییس، ابهامات زیادی درمورد توافقنامه را برداشته است. پیش از تقسیم مسوولیت و توزیع کابینه به صورت 12 و 13 ، می دانیم که ابهامات زیادی درمورد قرائت و روایت از موافقتنامه را داشتیم. برابر و برابرگونه، را هرکس مطابق میل خود تعبیرو تفسیرمی کرد در یک مورد بحثی که باهم داشتیم یکی از مذاکره کنندگان تیم می گفت: ممکن است فاصله بین "برابرگونه" میان دو تیم فاصله ده و نود باشد. واقعیت روایت وقرائت مورد توافق از سند همکاری میان دو تیم ، خیلی سخت و مبهم بود اما حالا با اقدامی که صورت گرفت و مسوولیتهای کابینه میان دو تیم با عدد 12 و 13 تقسیم شده است،دیگر مفاهیم و مندرجات موافقتنامه حل شده است. حالا مساله برابر و برابرگونه که از ادبیات رایج موافقتنامه ساختارحکومت وحدت ملی می باشد، حل شده است و دیگر ابهامی نمانده است. توافقات درمورد کابینه، می تواند مبنایی درست و عملی تفسیرمحتوای موافقتنامه شود. موارد دیگر، هم اگر مورد بحث قراربگیرد براساس توزیع کابینه که همان برابرگونه و برابر باشد، انجام خواهد شد.

نکته دیگری که مورد تاکید قرارخواهد گرفت، معیارها برای تعیین نامزد وزیران است. هردو تیم تاکید دارند که نامزد وزیران باید براساس مواصفات ذاتی، شایسته سالاری، دانش و دانایی ، تعهدات ملی ، صداقت و شهرت نیک و همین گونه متنوع و از همه اقشار اجتماعی باشد. لیست که طرفین پس از رای زنی روی میز می گذارند، باید واجد تمامی شرایط ملی و ذاتی باشند. بنابراین رسیدن به این مرحله کار زیادی لازم دارد و طبعا زمان هم می خواهد. دراین گفتگوی مجری برنامه تاکید داشت که ممکن است تشکیل کابینه و معرفی نامزدان، جنجالهای زیادی داشته باشد و بعید به نظر می رسد که طرفین بتوانند، در مورد تشکیل کابینه به توافق نهایی برسند. البته این مساله قابل درک است و تشکیل کابینه با چالشهای زیادی رو برو می باشد ولی علیرغم تمامی این دشواریهای محتمل، تاکنون گامهای خوبی برداشته شده همانگونه که اشاره شد گامهاخوب ولازم برای تشکیل حکومت وحدت ملی برداشته شده است ولی هنوز کارهای کافی صورت نگرفته است.